BCCCAP00000000000000000000424

DE RECURSO AD AMICOS SPIRrI.'UALES 181 In hoc casu natura actus positivi necessarii ad recursum his verbis significatur: « Recurrere est intendere et dare cau!<am moventem et excitantem, sollicite et expresse procurando et agendo, ut quis, de non volente sponte, fiat volens pecuniam suam pro fratrnm necessitatibus expendere ». Iuxta hanc doc– trinam amicns spiritualis dicitur persona spiritualiter amans Religionem nostram, quae a fratribus rogata sua pecunia vel res illis necessarias procurat, vel pro iam procuratis, facta so– lutione satisfacit (1). Ad constituendum ergo :recursum duo certe requiruntur: a) fratrum sollicitatio, tanquam causa; b) pecuniae expensio, tanquam effectns. Disputatur tamen inter doctores, an notio recursus latius pa– teat. Dum nonnulli asserunt recursum in sensu Regulae tantmn verificari cum fratres causae sint ad solvendnn moventes, seu pecuniae expensionem ipsi petant aut procnrent (2), alii magis extendunt rationem recursus (3). Has controversias ipsi prae– termittimus, ut minus ad nostrum studinm pertinentes; tantum– modo significare volumus doctrinam apud expositores capucci– nos huius primi saecnli receptara non posse ad priorem senten– tiam reduci, maiorem enim tribuunt illi extensionem recursui, cum doceant mente una pecnniam sive a fratribus quaesitam, · sive eis liberaliter a vivís oblatam, vel in testamento relic– tam recipi non posse, et in fratrum necessitates convertí, nisi modi et conditiones adimpleantur a Nicolao III pro recursu ad amicos spirituales in decretali Exiit constituti (4). Antequam bos modos et causas recurrendi declaremns, quaestio sequens est logice praemittenda, nempe: qninam ad amicos spirituales possint et teneantur recurrere. (1) Cf. CYRILLUS A BERG0M0, op. cit., p. 427, n. 9; ALBERTUS A BULSAN0, op. cit., n. 219, p. 303 sq. Circa nomen amici spiritualis non semper fait in Or– dine Minoritico stabilis terminologia. Cf. P. GRATIEN, Histoire de la fondation, p. 2fl8, not. 80. (2) CYRILLUS A BERG0M0, Zoo. cit. ; PIATUS M0NTENSIS, op. cit., t. III, p. 75. (3) CYPRIANUS CR0USERS, op. cit., cap. IV, p. 275; P. MARCHANT, op. cit., oap. IV, p. 239. (4) Cí'. HrnRONYMUS A 8onno, op. cit., v. legata p. 191; GrovANNI DA TUSA, op. cit., f. 46r; GREG0RIO DA NAPOLI, op. cit., p. 99 et sq.; SANTI TESAURO, op. cit., cap. IV, p. 210, 211, ubi acriter invehit in sententiam eorum qui « oredono che non sia ricorso nlla peonnia se non quando si cei·ca, et non quando si accettano le o.fferte (eleemosynae pecnniariae) spontaneaniente»; Lou1s DE PARIS, op. cit., p. 68.