BCCCAP00000000000000000000424

DE SUBIEOTO DOMINII 133 apud Deum, alii patrimonialia dicebant D.N. Jesu Ohristi; apud Summos Pontifices, iuxta eos erat ius supremum et generale administrationis, ius illud, i. e. quod aliae religiones, possidendi capaces, apud se retinebant (1). I-Iuiusmodi vero doctrina merito confutabatur, eo quod Romanis Ponti:ficibus in bonis ad nostri Ordinis usum concessis talia iura competnnt, quae illa simplicis administrntoris excedunt. Doctrina vero a nobis hncusque exposita traditur comrnuniter a docto– ribus sive franciscanis, si ve capuccinis (2). O. - De subiecto dominii rerum superjluarmn et pretiosarum. 8_'.3. - Oommuniter doctores nostri, de rermn ad Ordinis usum concessarum domino disputantes, aliam qnaestionem connexam, momento doctrinali et practico minime destitutam, attingunt, sci– licet: quisnam sit dominus rerum superfluarum, vel pretiosarum, si aliquando fratres has res ad nsum proprium reciperent. Prae– sertim q,uaestio movetur, ut aptius definiri possit utrum S. Se– des talium rerum domininm apud se recipiat necne. Ad mate– riae complementum omnino necessarium est haec saltem indi– care, scilicet: <lubitandi causam, diversasque doctorum solutiones, necnou apud Oapuccinos hoc saecnlo doctrinam receptam. 1 ° Ratio dubitandi. Ponti:ficiae ipsaemet declarationes Regu– lae praebent dubitandi occasionem, quia expresse in illis asseritu'r Romanam Ecclesiam apud se earum rerum suscipere dominium quarum usus facti est fratribus licitus, non indifterenter rerum omnium (3); et sunt ipsi Romani Pontífices, qui rerum superflua– rum et pretiosarum usuro facti Minoribus inter<lictum esse de– clarant. Sic Nicolaus III in decretali Exiit: « Insnper nec uten– silia, nec alia praeter eorum usum ad necessitatem et officiorum (1) Rano enim doctriuaru una alterave acoideutali differentia edoouerunt ínter alios: L. MIRANDA, Manuale praelatoru111, t. I, q. XXVIII, art. V; J. Azomus, In- 8tit·utionee ·morales, lib. XH, cap. X, c. 1510; E. RODERICus, Quaeetiones regulares, t. III, q. 29, art. 5; HYAOINTHUS DE CASALJTI, Traotatus de paupertate religiosa, oap, XII, p. 51. (2) Cf. S. BONAYENTUHA, Detel'minationeB quaeat., pars I, q. 24, Opera omnia, t. VIII, p. 354; LANTUSOA, Theatru1n Regula1·iu111, v. bona te111poraZia, n. 9, Romae, lfi66; HIERONYMUS A POL!TIO, Expoeitio CU'III dubiis, óap. VI, n. 13, p. 434 sq. (3) Cf. NrOOLAUS III: c. 3, V, 12 in VIº, o. 1114; NIOOLAUS IV, const. Quia nonnullí (30 apr. 1280), B e, t. VI, p. 71.