BCCCAP00000000000000000000424

106 DE EXTENSIONE PAUPERTATIS Reformatio Fratrnm Capuccinornm fide inconcussa etiam in hac quaestione practice tutiorem amplectitur sententiam. Omnes fere capnccini expositores cum ad hanc discussionem perve– niunt, eadem verba repetunt : (< Licet affirmativa opinio satis probabilis videatnr, tutior tamen est pro puriori Regulae obser– vantia negativam partem tenere, et ita semper observavit no– stra fratrum Capuccinorum Religio » (1 ). Quod de ecclesiis dicitur ídem pari ratione oratoriis seu ca– pellis et altaribus convenit; itaque nec Ordo noster, nec aliae personae morales, nec ecclesiae, oratoria, vel altaria ecclesiarum nostrarum snccessionis hereditariae sunt capaces. Art. 2. - ÜAP.A.OI' l'.A.S ET INOAPAOI'.l.'AS SUOOESSIONIS LEGAT.A.RIAE 58. - Non immerito Sanctes Tesauro legatorum quaestionem vere difficillimam vocat et diffusam valde (2). Nos tamen eam aliquatenus circnmscribimus, qnia hunc articulmn scripsimus -ea tantum ratione ducti, nempe proponendi praecipua capita circa Ordinis Capuccinorum tbeoreticam capacitatem vel inca– pacitatem snccessionis legatariae, simulque Ordinis praxim ,primo saeculo in receptione legatorum significandi. A) Doctrina et Ordinis praxis ab an. 1528 usqite ad an. 1575. 59. - Temporis spatio, quod ab anuo 1528 ad an. 1536 decurrit, JJ'r. Oapuccinorum Reformatio cniuslihet rei receptioni titulo legati resistit. Verum qnidem est, quod nihil de bac materia praeci– .pinnt, vel prollibent Albacinenses Oonstitutiones; sed Oonstitu– tiones anni 1536 quamlihet legatormn receptionem absolute ve– tant (3), ex quo ahsque dubitatione dedncitur hanc füisse Ordinis ali os sententiam docnerant :Se1·ena ConBcient. q. 17, in Mon. Ora., t. II, f. 123; ANT. DE ·CORDUBA, op. cit., cap. VI, q. XI, p. 325; J. LUGO, op. cit., disp. III, sect. III, n. 98; J. ÁZORIUS, op. cit., lib. XII, cap., XXIII, c. 1584; J. ÜASTROPALAO, op. cit., pars. III, disp. III, p. 287; T. SANCIIEZ, op. cit., lib. VII, cap. XXV, n. 14, nbi ali os .doctores et argumenta reperies. (1) HIERONYMUS A SORBO, op. cit., V, « hereditas », p. 391 ; HIERONYMUS A POLITIO, op. cit., cap. VI, n. 55, p. 498 ; SANTI TESAURO, op. cit., cap. VI, p. 304; BARTH. VECCHI, op. cit., disp. VI, dub. III. Adhno eadem verba repotit (1680) ÜY• JULLUS A BERGOMO, op cit., p. 196, n. 13. (2) Op. oit., cnp. VI, p. 306. (3) ConBt. 1536, n. 59.