BCCCAP00000000000000000000424

DE INCAPACITATE ACQ'úIRENDI BONA TEMPORALIA 103 tur, quam huius primi saeculi decmsu Ordo Oapuccinorum se– -quitur in quaestionibus disputatis (1). a) Si quis Fratres Oapuccinos heredes instituat, nulla, ut modo <licebamus, est talis institutio, et hereditas cedit substituto, cohe– redi vel venientibus ab intestato; dubitatur tamen utrum hi possint in conscientiae foro bereditatem retinere, an teneantur fratribus solvere hereditatis aestimationem. Qnaestio haec speculative magnopere ínter doctores conten– debatur (2). Negativa tamen sententia, ut palam est, tutior erat necnon Regulae seraphicae paupertatique conformior, simulque auctoritate Olementis V roborabatur dicentis: « Fratres Mino– res universalium successionum nullatenus sunt capaces». Iuxta haec verba nequeunt Fratres Minores aestimationem heredita– tum recipere, quia modus unus percipiendi hereditatem est absque dubio eius aestimationem recipere (3). Expositores capuccini, nemine refragante, ad hanc senten– tiam negativam confugiunt, quia, «tutior est et statui nostro magis conformis ». Haec expositorum unanimitas Ordinis no– stri praxim et ideologiam toto hoc primo saeculo indubie no– bis patefacit (4) .. b) Altera quaestio non minus controversa versatur circa valo– rem testamenti, quo Fratres Oapuccini heredes instituuntur cum ~pposita clausula « quod hereditas vendatur et eius prt~tinm in fratrum necessitatem convertatur ». Sententia huiusmodi te– stamenti valorem propugnans vera gaudebat intrínseca et ex– trínseca probabifüate, ut agnoscunt oppositae doctrinae asser– tores. Potissimum huius sententiae a:ffirmativae fnlcimen ex inris (1) Cf. A. DE CORDUBA, op. cit., cap. VI, q. XI i J. ÜASTROPALAO, op. cit., pars. III, disp. III, p. 286-287; ÜYRILLUS A BERGOMO, op. cit., p. 191-206. (2) Pro affirmativa sententia ínter alios memorantur a TH. SANCHEZ (op cit., lib. VII, cap. XXV, n. 7), Bartolus, Rosella, Silvester et alii, hano pro heredum obligatione rationem adducentes; qnando quis est incapax capiendae rei sibi relictae absqne proprio delicto, sed ob personae oonditionem, tenetur heres ad aestima– tionem ; praesumitur semper testatorem voluisse suum testamentum valere omni modo, quo potuit. Cf. ÜYRILLUS A BERGOMO, p. 192, n. 2•. (3) Cf. c. 1, V, 11 in Clem. c. 1197; E. RODERICm,, op. cit., t. II, q. 78, .art. 2; J. ÜASTROPALAO, op. cit., pars. III, disp. III, p. 286. (4) Cf. SANTI TESAURO, op. cit., cap. VI, p; 303, ubi de negativa sententia ait: « e pfü sicura, e· pfü conforme allo stato nostro »; BARTH. VECCHI, op. cit., disp. VI, dub. I; Lours DE PARIS, op. cit., cap. VI, p. 371.