BCCCAP00000000000000000000392

PROB LE:,,IAS l\!IS!Ol'iALES 347 1--Jecessitatem pra'<':.parationi5 missionariorum et maxime linguarnm studium palam sane proclamabat Doctor Admirabihs, Rugerius Bacon (1214-1294), ad aedificationem civítatis christianae. Sic enim scribebat: "Ad conversionem in– fidelium et schismaticorum manifesta est utilitas linguarum·· (51 l. Et alibi: ··pro conversione autem infid•elium multum valet lingua arabica" (52). Rebte ad Iudaeos aiebat: "Ideo pereunt Iudaei ínter nos infiniti, quia nullus eis scit praedicare nec scripturas interpretari in lingua eorum, nec conferr'e cum eis, nec disputare iuxta sensum litteralem. Et sic de aliis gentihus. Dolendum quam maxime, adhiberi vim et m'edia cruenta belli ad conversionem procurandam, dum negliguntur media persuasionis, quae sola proficere possunt.. O quam considerandum esset hoc negotium, et timendum est ne Deus requirat a Lati– nis, quod ipsi n'egligunt linguas, et sic negligant praedicationem fidei. N am pauci sunt christiani et tota mundi latitudo est infidelibus occupata; et ;1on est qui eis ostend::lt veritatem" (53). Praeter studium linguarum, Rogerius requírebat quoque in missic,nariis coHnitionem geogrdphiae, astronomiae, math'esis, philosophiae ac scientiae ex– perimentalis. Nam, iuxta illum, orones scientiae conferre debent ad finem practicum et salutem animarum. Hunc praeclarum ac eruditum fratrem Golu– bovic primum orientalistam franciscanum appellavit (54). De illo scripsit Pontifex Pius XI in Encyclica R.•erum Oricntalium: "Doctis– .simus ille et Clem<'nti IV decessori nostro carissimus vir, non solum de línguis chaldaeorum, arabum, graecorum erudite conscripsit, sed de aliis etiam earum– d-em notitiam explanavit" (55). Fratres Praedicatores S. Dominici in saeculo xm, instantibus praesertim Raymundo de Peñafort et Humberto de Romanis, Collegia missionariorum, ad studium linguarum et controversiarum, variis in locis fundare decreverant. Hoc ipsum intendit B. Raymundus Lullus (1232-1315), missionarius 'et missionolo– HUS, qui Tertio Ordini adscriptus, Fratr2s Minores quam maxime diligebat. Cum e vita liberiore conversus esset, ínter alia sibi propcsuit ut a Summis Pontificibus et Principibus christianis obtineret quarumdam domcrum vel col– legiornm fundationem, quibus ~vangelii praecones linguas aliasque res conve– nientes addiscerent. Erectionis necessitatem validis argumentis demonstravit. A reg'e facobo J\,faioricae obtinuit, ut in ips:imet Insula Maiorica conventum erigeret, in quo tredecim Fratres Minotes studio incumberent, quo peracto, missionarii inter Arabes deput'lrentur. Est enim primum Collegium huius ge– neris in Ordine Minoritico. Ut alia similia Collegia erigerentur, tenacissimus ill'e vir saepissime adlaboravit. Specialem enim petitionem misit ad Concilium Vienense tn. 131O direxit, a quo obtinuit ut decretum daretur ad crectionem quinque Collegiorum scilicet: in Universitatibus Parisiensi, Oxonicnsi, Bono– ni'ensi, Salmaticensi, et ubicumque Curia Romana 3edem suam fixerit, pro uti- TA11u11ac tr11111 i11 (fil) (fi:.!) (:-i;:¡ (fi4) (:i5) Ara71i<'ac et ('ol/c11ii Jlissio1w111 Ordi11is Fr11t1·11111 .1Ii11. in ('onrentu ad S. I'e– Jlo11tr \ 11n,, i11trod11cti11, ¡,úg. 2. Qivtrar·r·hi. 1!):;o. 0¡111s 1'crli11111, r•rl. Bn•wrr, XX\'I, HG. L. 1·., XXY, SS. ()¡111s Jlaiu,. l'tl. 1:ridgl'<, Jll, 120. II, 40,1. Cf. .l. . l. ,c.;., XX, 1!l2S, púg. :.!7!l.