BCCCAP00000000000000000000383

IMPEDI:IIENTA LICITAE ADMISSION!El 87 a) si patrimonium illius, qui ad ratiocinia obligatur, longe superat praesti– tae administratio11is aestimationem; b) si praestita fuerit suffíciens et secura cautio, qua alii, tamquam fidejussores, in se susceperint obligatio11em reddendi ratiocinia pro Religionis candidato. Quibus in casibus 11011 videtur urgere obligatio in Religionem non admittendi ad ratiocinia obligatum. Verumtamen, consulendum per se erit, ad majoris Novitiatus utilitatem, ut sua quisque negotia prius componat, ac rationes reddat, qnam religiosae vitae initium det {l). Lites et molestia e quoad Religionem praecipue considerantur, sive certae illae sint, sive vere probabiles. Impedimentum tamdiu durat, quamdiu certitudo vel probabilitas earumdem adsit. 4) ''Filii qui parentibus, idest patri vel matri, avo vel aviae, in gravi necessitate constitutis, opitularí debent, et parentes quorum opera sit ad !iberos alendos ve! educandos necessaria". A) EVOLUTIO HISTORICA. Jure ipso naturali jubentur filii honorare patrem et matrem, consequenter et etiam illos succurrere debent in gravi vel extrema necessitate pasitos. Hinc theologi, jam ante Codicem, com• muniter affirmabant cum ipso S. Thoma ingrediendi Religionem libertatem non esse filiis, quorum parentes versarentur in necessitate. Ad hoc vero doctores triplicem distinguebant necessitatem: communem nempe, gravem et extremam. Communis necessitas dicitur, quae hominem cogit parce et modeste vivere et non solum superfluis, sed congruis quandoque carere, et statum potius paulisper rninuere, quam augere, ut possit hanc vitam transire, nihilorninus tamen adhibita industria et diligentia, necessaria non desunt. Gravis est necessitas, quae hominem cogit non solum ad modeste et parce vivere, sed etiam pro hoc parco, et modera to victu comparando cogit ad extraordinarios labores et difficultates sustinendas, decidendo a proprio statu, et exercendo officium statui ejus inconveniens, utpote mendicando, famulando, artibus mechanicis vacando, cum hoc alienum sit eorum statui. Extrema dicitur, necessitas, quaudo horno est in eo vitae discrimine, ut nisi ei subveniatur moraliter certa sit ejus mors aut mortis periculum gravissimum. His praemissis, doctrina unanimis theologorum tenebat: 1) propter necessitatem communem nunquam obligari filium, ut omittat vel differat religionis ingressum; 2) propter necessitatem extremam et etiam gravem parentum actualem vel mox futuram obligantur filii differre Religionis ingressum, quandiu durat illa necessitas; etenim propter opus consilii, qualis est vita religiosa, omittenda non sunt opera obligatoria, qualis est (1) VERMEERSCH-CREUSEN, o. e,, vol. 1. n. 684, p. 488-489; VmAL, º· c., n. 256, p. 209; B1EDERLACK·füHRICH, o. c., n. 73, p. 121; LARRAONA, CPR., vol. 18, p. 14-15.