BCCCAP00000000000000000000383

DíPEllll\lENTA YALIDAt; AJ\l\flSSIONlS 43 Age vero, d9ctrinam expositam applicantes huic canoni nostro dici debet: Metus, ut invalidet ipsum ingressum Novitiatus, debet esse: a) metus vere Qravis, sive absolute sive relative tantum, qua lis potest esse etiam metus reverentialis (1 ); b) praeterea a causa extrínseca oriri et quidem libera (2), quin sufficiat metus ab intrínseco vel a causa necessaria (3) ut volunt al1qui; c) ut metus sit in/uste incussus secundum communiorem sententiam (4), contra pancos (5) volentes quod etiam metus juste incussus invalidet ingressum Novitiatus. Optime circa quaestionem scribit P. Vida 1: «Metus debet esse injustus, qua e qualitas in canone 11011 ponitur, forte quia vix fieri potest in praxi, ut qnis per graves minas juste cogatur ad religio, nis ingressui11; res tamen per se est possibilis, ut patet ex ipsa Doctorum disputatione, qua e jure praecedenti versabatur circa ipsam professionem. Injustitiam metus esse necessariam videtur infere11dum ex memorata Doctorum disputatio11e, ex analogía juris de matrimonio., de ordinibus, et ex generali principio can. 103, § 2 sancito, quo supponitur metum juste incussum infl uxum in actus jurídicos 11011 habere, juridica consideratione dignum, et ex natura rei justa coactio proveniens ex metu non exigit repara– tionem seu repositionem in pristinum statum: qui justa patitur a quo reparationem exiget? Metus juste incussus assirnilatur metui ab intrínseco vel a causa necessaria proveniens, quern etiam expresse non comrnernorat Codex J. C. Fatendurn tarnen est, ut supra est anirnadversum, raro adrnodurn in praxi eventururn, quod aliquis jus habeat compellendi aliurn per minas graves ad ingressurn in religionern, et deficiente jure in minitante coactio ad statum religiosurn erit injusta» (6). Denique, canon non distinguit in ter metum directe vel indirecte incussum, proinde juxta proba• biliorern sententiam (7) etiam rnetus indirecte incussus seu inconsultus, qui ingressum ipsurn afficeret, ipsum invalidum redderet. f) Dolus invalidans ingressum vel receptionem ad Novitiatum. Adest in Jure Romano classica defi,nitio dolí: «omnis calliditas, fallada, machinatio, ad circumveniendum, fallendum, decipiendum alterum adhibita», ( 1) CoRONATA, o. c., vol. 1, n. 570, 3°, p. 690; 8ASTIEN, Direttorio canonico, n. 78, 1, 3; LARRAONA, CPR., vol. 17, p. 14. (2) Ita communiter commentatores. Cfr. BAsTrnN, Directoire Canonique, n. 414, 1, 3; V1mMEERSCH-CREUSEN, o. c., vol 1, n. 677, p. 484; DE MEESTER, o. e,, n. 991; M1cHIELs, o. c., vol. 1, p. 522; ScttAPER, o. c., n. 220; MARoTO, lnstitutiones J. C., n. 398; ÜEBTERLE, Praelectíones J. C., p. 289; Pe:JsKA, jus canonicum Relíglosorum, p. 80; VmAL, o. e , n. 248, p. 198. (3) B1e:DERLACK-FOHRICH, o. c., n. 90, p. 150; FANPANI, o c., n. 242, p. 271. (4) DE MEESTER, o. c., n. 991; M1cH1ELs, o. e , vol. 1, p. 522 sq.; MAROTO, O. C., n. 398; ÜESTERLE, O. c., p. 289; PEJSKA, O. c., p. 80. .. (5) VERMEERSCH·CREUSEN, o. c., vol. 1, n, 675. p. 483; ScHAFER, o. c., p. 392; BAKALARCZYK, De Novitiatu, p. 60; LARRAONA, CPR., vol. 17, p. 15-16. (6) VJDAL, o. c., n. 248, p. 199. (7) Oe:sTERLE, CPR., vol. 15, p. 399 405; LARRAONA, CPR., vol. 17, p. 16.