BCCCAP00000000000000000000383

40 IlE EIU'EDl:\!EXTIS c\JJ:\IISS!OXIS AJJ NOVl'fL\TV;\l 3. Nullibi Codex J. C. praefigit limitem aetatis, ultra quem admitti candidatus possit ad Novitiatum; potius relinquitur juri particulari determinandum. 3) "Qui religionem ingrediuntur vi, metu gravi aut dolo inducti, vel quos Superior eodem modo inductus recipit". Horno in omnibus suis actibus procedere debet qua verus horno, i. e., cum suffícienti cognitione et plena ac spontanea libertate. Praesertim vero, cum de electione status, et maxime adhuc cum de electione status religiosi agitur, et propter onera et obligationes r1on leves secumferentis et propter connexionem magis intimam dicentis cum aeterna hominis salute, omnis vis extrinseca, seductio quaelibet aut error omnino amoveri debent. Quapropter, jure meritoque Codex J. C. novum (1) impedimentum statuit i11validu111 reddens j1J111 ipsum ingressum ad Novitiatum (2). Canon 542, 1° sic enunfü1t impedimentum: «Qui religionem ingrediuntur vi, metu gravi aut dolo inducti, vel quos Superior eodem modo inductus recipit». Quibus verbis consulitur tum ipso candidato, tum Superiori admittenti et in tuto ponitur ipsa libertas status religiosi, tam saepe et 1am in juste oppugnata. In locutione adhibita •qui religionem ingrediuntur», significatur, sine dubio, ingressus in Novitiatum, prout communiter commentatores explicant (3). Proinde impedirnentum non afficit postulatum,' quare si quis vi, metu gravi aut dolo inductus admissus est ad postulatum ve! ingressus est tali modo, si decursu hujus temporis purgetur ab his defectibus valide potest et ingredi et admitti ad Novitiatum. A triplici causa, dicit cirnon, provenire potest impedimentum: a) a vi, b) a metu gravi et c) a dolo. De singulis quaedam ad pleniorem intelli· gentiam et expositionem canonis. a) Vis invalidans ingressum ve! receptionem adNovitiatum. Vis seu violentum a S. Thoma ddinitur: «id cujns principium est extra, nihil confe– rente eo quod vi111 piititur» (4), seu <id quod est contra inclinationem rei» (5), ( 1) lu jure communi hoc impedimentum novum est. cum prius solum in legislatione particulari. etiam antiqua, inveniretur. Cfr. S. FRuc1uosus, Regula ad Monachos, cap. 22, apud: H0Ls1EN1us, o. c., vol. 1, p. 207; REGULA TARNATENs1s, cap 1, apud: HoLsTEN1us, o. c.. vol. 1, p 180. (2) In jure antiquo solum declarabatur nulla professio; praeterea vis, metus aut dolus non considerabatur nisi in adspirantibus non in Superioribus. In ter alía, cfr. c. 2. C. XX. q. 2; c. 8, C. XX. q l.; c. 4, C. XX, q. 3; c. 1, 2, 8, 11, 12, 14, X, de Regularibus, etc.. 111, 31. (3) VERMEEH,eti-CREusEN, o. c., vol. l, n. 675, p. 483-484; CrrnusEN, o. c., n. 145 e), p. 132; CttoUPJN, o. e. p. 258; V1DAL, o. c., n. 248, p. 198-99; Co110NATA, o. c., vol 1. n 570, 3°, p 690; B1EDERLACK-FCHR1rn, o. c.. n. 66, p. 114; LARRAONA, CPR., vol. 17, p. 11 sq. (4) Summa Tlzeol0gica, 1-2, q. 6, a. 4, ad l; 2-2, q. 175. a. l. (5¡ Summ. Theolog., 1, q. 82, a. l.