BCCCAP00000000000000000000383

36 DE Dil'EllDIE:NTIS cllJ::l!L½SION!S AD NOVITIATVlVI quintodecimum» (1). Denique, ipsae «Normae», art. 61 praescribunt: «3° annos nati amplius triginta,· 4° minores quindecim annorum aetate, adrnitti non posse sine dispensatione S. Sedis> (2). B) D1sc1PLINA VIGENS. 1. Nunc Codex J. C. uniforrniter pro omni– bus ornnino Religionibus, sive Ordinibus sive Congregationibus, et pro omnibus ipsarum membris, sive clericis sive laicis, praescribit aetatem quindecim annorum jam expletam ad validitatern Novitiatus. Sic enim expresse canon 555, § 1 dicit: «Praeter alia quae in canone 542 ad Novitiatus validitatem enumerantur, Novitiatus, ut valeat, peragi debet: 1º Post completunz decimum quintunz saltem aetatis annum». Anni completi non censetur nisi coepta jam die quae sequitur diem anniversariam nativitatis. Unde invalide quis Novitiatum ingreditur ante completum decimum quintum aetatis annum, etsi ingressus ex errore vel ignorantia fiat (3). 2. Pro religionibus in quibus unus tantum est annus Novitiatus difficultas non habetur in applicatione hujus canonis. Aliter vero evenit si de Religionibus, in quibus duo Novitiatus anni exsistunt, agatur. Etiam post Codicem auctores disputaban!: utrum possit candidatus ad Novitiatum valide admitti ante aetatem quindecim annorunz in illis Religionibus in quibus longius tempus, quam illud quod ex jure communi necessarium est, exigitur, dummodo annus canonicus, postquanz jam decimus quintas annus completus sit, incipiatur. Ali is verbis, in ter canonistas disputabatur: utrum annus canonicus Novitiatus jure esset censendus primus, vel magis secundus annus Ali11 et alia erat sententia. A) Qnidam teneba11t quod ·annus secundas seu inmediate praece– dens professioni religiosae eral annus canonicus, de quo in Codice J. C. Ita sentiebant: Vermeersch-Creusen (4), Creusen (5), Biederlack-Führich (6), Vidal (7), De Meester (8), Toso (9), Schafer (10) et Coronata (11), licet hic fateatur hoc admitti non posse pro Congregatio11ibus Religiosis, pro quibus primas annus _Novitialus considerandus estad valorem necessarius, (1) 8ATTANDIER, O. C., p 85 (2) P1Arns, o. c.. vol. 1, q. 77, p 82. (3) Can. 16, § 1. (4) VERMEERscH-CREUSEN, Epitome]. C., vol. 1, n. 674, p. 483; n, 707, p. 503. (5) CREUSEN, o c., p. 132. (6) B1EDERLACK•Fü11RICH, De Religiosis, n 65, p. 112. l7l VmAL, o c., n. 247. p 197. (8) DE MEESTE1i, o. c., vol. 2, n. 991, p. 431; n. 998, p. 439. (9) Toso, Jus Pontificium, 1929, p. 92. (10) ScHAFER, o. c., n 220, p 264. (11) CoRONATA, o. c., vol 1, n. 570, p. 689.