BCCCAP00000000000000000000383

31 b) A saeculo VI ad XIII. In medietate saeculi VI quamplures dispositiones Conciliares de hac re habentur. Sic Concilium Arela tense (ann. 549) in canone 19 disponit: «Quaecumque etiam puellae, seu propria voluntate monasterium expetunt, sen a parentibus offeruntur annum in ipsa qua intraverint veste permaneant; in his veró monasteriis, ubi non perpetuo tenentur i11clusae, trienniurn in ea qua intraverint veste perma• neant; et postmodum, secundum statuta Monasterii ipsius, in quo elegerit permanere, vestimenta religionis accipiant» (1 ). Proinde, puella, quae a parentibus traditur monasterio etiam absque suo consensu, eodem modo tractanda est ac Novitia, quae sponte vitam religiosam amplectitur. Per unum annum integrum erunt sine habitu monastico, si de monasteriis clausis tractatur, si vero de monasteriis non clausis per tres íntegros annos. Tam illae, quae sponte monasterium ingressae sunt, quam illae, quae a parentibus suis fuerunt oblatae, nequeunt ad saeculum redire, et quidem sub poena excommunicationis. Concilium Matisconense (ann. 583) eamdem aequivalentiam inter Novitias et oblatas a parentibus ponit in canone 12: «De puellis vero quae se Deo voverint et praeclari decore aetatis ad terrenas nuptias transierint, id custodiendum esse decrevimus, ut si qua puella voluntarie, aut paren– tibus suis rogantibus, religionem professa, vel benedictionem fuerit consecuta, et ,postea ad conjugium, aut illecebras mundi, quod potius stuprum est quam conjugium judicandum, transgredi praesumpserint, usque ad exitum, curn ipso qui se hujusmodi consortio rniscuerit, communione privetur» (2). Concilium Toletanum IV (ann. 633), ita expresse et ciare statuit circa hanc rem ut tempore subsequenti habeatur tamquam axiomaticum ejus statuturn in materia oblatorum. Ita dicit in rnnone 48: «Monachum aut paterna devotío, aut propria professio facit,' quidquid horum fuerit, alligatum tenebit. Proinde his Hd 111m1dum reverti intercludimus aditum et omnem ad saeculum interdicimus regressum)) (3). Et infra in canone 55 subjungit: «Quicumque ex saecularibus accipientes poenitentiam toton– derunt se, et rursus praevaricHntes IHici fadi sunt; comprehensi ab Episcopo sno ad poenitentiam, ex qua recesserunt, revocentur. Quod si aliqui per poenitentiam irrevocabiles sunt, nec admoniti revertentur, vere ut apostatae coram Ecclesiae anathematis sententia condemnentur. Non aliter et hi, qui excutere, et promitto nunquam per me, neque per suspectam personam ullo modo ei occasionem dare egrediendi, quod absit; et ut haec scriptio firma permaneat, manu propria firmo, (Ex codice mss. Montis Majorisi. Pro duabus illis cfr.: P L., vol. 6fi, col. 842. (1) MANs1, Conci!iorum amplissima Collectio, vol. 9, col. 133-134. 12) MANs1, o. c., vol. 9. col. 934 (3) MANs1, o c., vol. 10, col. 631-632; e 3, C. XX, q. l