BCCCAP00000000000000000000383

30 S. Benedictus longe ulterius progreditur; etenim in capite 59 Regulae: «De filiis nobilium et pauperum qui offeruntur», inscripto, modum tradit quo parentes filios Monasterio offerant (1). Nullam certam aetatem puerorum requirit S. Benedictus, sed talibus expressionibus utitur diversis in locis Regulae, ut ex. gr. cap. 59: «puer in minore aetate»; cap. 63: «pueri parvuli vel adolescentes»; cap: 45: «infantes)), ut pueri infra discretionis annos non excludantur. Revera tamen usus invaluit apud plurima monasteria pueros non recipiendi infra septem annos natos (2). Ex ipsis verbis S. Benedicti satis constat pueros seu infantes oblatos a parentibus astrinRi perpetuo monachatui, nec posse hunc st!itum repudiare seu derelinquere sive ante pubertatis anuos, sive post. Actus oblationis a parentibus positus pro filio, ligabat eum definitive, eademque ratione, actu scilicet oblationis, erat obligatus filius ad obedientiam, paupertatem et castitatem. Pro illis, jam non erat quaestio de libertate; et ut omnis possibilitas redeundi ad saeculum ipsis praecluderetur, parentes tenebantur facere petitionem, quam et Novitii faciunt ante professionem, prout in capite 58 describit S. Benedictus (3). Oblatio igitur importabat absolutam et totalem renuntiationern, ita ut neque per se, neque per suffectam personam infans oblatus, cum ad aetatem discretionis pervenerit, posset vindicare ve! exigere suam portionem legitimam (4). Quod revera patet ex ipsis formulis oblationis et petitionis adhibitis tune temporis (5), (1) S. BENEDicrns, Regula ad Monachos, cap. 59: «Si qtiis forte de nobilibus offert filium suum Deo in monasterio, si ipse puer minori aetate est, parentes ejus faciant petitionern quam supra diximus (in cap 58); et cum oblatione ipsam petitionem et manum pueri involvant in palla altaris, et sic eum offerant. De rebus autem suis aut in praesenti petitione promittant sub jurejurando, quia numquam per se, numquam per suffectam personam, nec quolibet modo, ei aliquando aliquid dant, aut tribuunt occasionem habendi; vel certe, si hoc facere noluerint, et aliquid offerre volunt in eleemosinam monasterio pro mercede sua, faciant ex rebus quas dare volunt monasterio donationem, reservato sibi, si ita voluerint, usumfructum. Atque ita omnia obstruantur, ut nulla suspicio remaneat puero, per quam deceptus perire possit. quod absit, qnod experi– mer.to didicimus. Similiter autem et pauperiores faciant. Qui vero ex toto nihil habent, simpliciter petitionem faciant et cum oblatione offerant filium suum coram testibus», apud: BuTLER, o. c., p. 104-105; HoLSTEN1us, o. e , vol. 1, p. 132; P. L., vol. 103, col. 1301-1305; vol. 66, col. 839-848. (2) SemL, o. c., p. 21; P L , vol. 66, col. 840. (3) BuTLEH, o. c, p. 102-10:-l. (4) LECLERCQ, o. c., col. 1857-1877. (5) Duo exempla afferarn: a) «Trado puerum istum in devotione Domini nostri Jesu Christi, coram Deo et SS. ejus, ut persistat omnibus diebus vitae suae, et fíat monachus usque ad 1110rtem suam» (Ex veteri codice rns. S. Cae– ciliae Albiensis saec IX); b) «Sancitum est in veteri et Novo Testamento pueros Deo offerre, ut Abraham ... leguntnr ferisse, quorum exemplo et aliorum multorurn instructus, ego ille, pro remedio animae meae et parentum meorum, nunc offero hunc filium meum illum Deo omnipotenti. et S. Mariae genitrici ejus, secnndum Regulam B. Benedicti in Monasterio Montis Majoris in praesentia domini abbatis illius, ab hac die, ut non liceat ei collum de sub jugo Regulae