BCCCAP00000000000000000000383

25 Non agit impedimenlum de illis, qui non sunt baptizati, vel non sunt catholici quatenus actu adhaerent haeresi vel schismati, aut sunt apostatae. De ipsis enim 11emo unquam dubitavit valide admitti non posse in Novitia– tum, imo nec ad Religionem. Status enim Religiosus est status perfectionis, qui necessario supponit vitam christianam in Ecclesia. Jure praecedenti (1) haeretici et qui suspecti erant de haeresi, ínter criminales numerabantur quibus Sixtus V, Constitutione «Cum de omnibus», 26 Nov. 1587, § 4, prohibebat absnlutt: ingressum in Religionem (2). Praeterea, jam ipse Codex J. C. in canone 538 expresse dicit quod i11 Religionem admitti potest quilibet catholicus; perinde t>Xcluduntur actu haeretici vel schismatici. Etiam in canone 544, § 1 staluitur: «In quavis n·ligione 011111es ¡¡dspirantes, antequam admiltantur, exh1bere debent teslimonium recepti baplismatis et confirmationis». Proi11de res nullum dubium offert. Neque impedimentnm refertur ad illos qui in lufidelitate sen in haeresi ve! schisrnate nati sunt, et veritate Religionis cognita, ad ipsam gratia Dei convertuntur, ut expresse dicemus in ipsa explicatione hujus impedimenti. Potius vero impedimentum trnctat de illis, qui sectae acatholicae adhaesenmt, sed conversi sunt, ipsique non amplius adhaerent. Ut verificetur imptdimentum cano11 tria requirit, nempe: 1) ut adfuerit adhaesio, 2) alicui sectae, 3) et quidem sectae acatfwlicae. 1) Circa adhaesionem qua e requiritur ut impedimentum exurgat non una inter doctores est stntentia. Sine dubio, non sufficit defectio simplex a fide catholica etsi publica sit; reqniritur ínsuper adhaP~io alicuí ,ectae et quidern n,in adlH1(ssio 111<'.re 11:í<'r11a, de qua Ecclesia in foro externo non judicat, sed exigitur adhaesio extrrna sivc: sit publica (3), sive occulta, dummodo externa (4); quae sufficienter adest, si quis nomen dat sectae, id est, sectam ingre,ditur•, sen ut socinm eidem se adscribit; si sectam promovet, sectae conventibus iternto et publice intervenit non curiositatis sed adhaesio11is causa; si sectae doctrinam amplectitur et publice illam profitetur atqne defendit (5). (1l P1ATUS, Praelectio11es Juris Regularis, vol 1, q. 70, p. 74; NRT., vol. 30, p. 299-301. (2) ÜASPAflHI, Codicis f. C Fontes, vol l, n. 162, p 299 sq.; Bl•LL RoM., tom. 4, IV. p. 370·373. (3) Quomodo defendunt: LARRAONA, CPR., vol, 16, p. 430, 3.º; CAPPELLO, Summ.j. C., vol. 2, n. 599, p. 178. (4) CcmoNATA, !11stituti•mes J. C. vol. l, n. 570, p. G8D; PRüMMER, Manuale J. c., q, 204, 1. ! 5) MAROTO, CPR. vol. l, p. 161; BLAT, Comme11tarium Textus Codicis Juris Carzonici, vol. :2, p. 593; CorwNATA, o e,. vol. 1, n. 570, p. 689; SANTAMARIA, Comentarios al Código Canónico, vol 2, p. '.!88; j... 1rni. El derecho de las religio– sas, segú11 las prescripciones del derecho ca11ó11ico, p. 551; CttotJPIN, Nature et Obligatíorzs de l'Etat Religieux, p 257; V1DAL, o. e, n :246, p. JD5-1Dli; LAHHAONA, CPR., vol IG, p 4,11