BCCCAP00000000000000000000383

DE DOTE RELJG!OSARUM 129 Per dotem non solum sufficientibus reditibus Instituti providetur sed etiam honestae sustentationi Religiosae, si quavis de causa Religioni renuntiet. Et sic levari potest onus quod aliter Instituto satis saepe ferendum foret, suppeditandi alimenta sorori discedenti. Dotis necessitas. a) In monasteriis monialium ex jure communi dos afferenda est, sine ulla distinctione ínter monasteria paupera veJ opulenta; at quantitas relinquitur definienda Constitutionibus aut consue– tudine. Expresse canon 547, § l dicit: «In monasteriis monialium postulans afferat dotem in constitutionibus statutam aut legitima consuetudine determinatam». In quibusdam Ordinibus dos a choristis non a conversis exigitur. Quae consuetudo, sive centenaria sit sive immemorialis, arbitrio Episcopi servari potest, siquidem hujusmodi contraria consuetudo nulhbi in Codice J. C. reprobatur. Pariter conservari potest consuetudo ut admittatur sine dote aliqua religiosa, si prius in hunc finem alia attulerit duplicem dotem. Multo nrngis permissum est, quod ex voluntate ingredientis cum dote superante taxationem, excessus destinetur constituendis dotibus pro candi– datis, quae eam afferre non possunt. Neque videtur reprobatum quod ita a pio fnndatore sint funda ta e dotes, qua e mortuis religiosis, qua e illis frue– bantur, non incorporentur bonis 111onasterii, sed aliis 11ovis candidatis pauperibus inservire debeant. Sed iu hoc casu, animadvertit ipse P. Vidal, ne relíquae religiosae post primam practice admiltantur indotatae, quo juri communi derogaretur, opus est ut capitale ad illam fundationem tales det reditus quae duplicem aequent dotem, ita ut occurre11te morte dotatae dimidia pars incorporetur bonis monasterii, alia dimidia i11serviet pro dote nova e religiosae. Secus fundatio ita intel ligenda erit, nt dotes non continuo modo dentur; sed quando adsint reditus aequantes dotem, postquam demortuae assignata dos fuerit incorpora!a bo11is monasterii (I). Dos ante susceptionem habitus aut jam monasterio tradenda, aut ita in tuto collocanda est, non quomodocumque sed forma jure civil i valida, ut ejus traditio tempore stabilito sit secura. Ita loquitur canon 547, § 2: «Haec dos ante susceptionem habilus monasterio tradatur aut saltem ejus traditio tuta reddatur forma jure civili valida». Mens Ecclesiae est ut tradatur revera ante primam professionem. Absque dubio, pluribus in locis non adeo facile erit modum reperire quo traditio dotis civiliter tuta reddatur. Monasteria enim qua talia in pluribus regionibus minime agnoscuntur. Proinde clausulae substantialiter satisfactum videtur, si tuta reddatur traditio facienda Supe• riorissae vel personis quae monasterium civiliter possident (2). b) In religiorzibus votorum simp/icium, circa necessitatem, quan• (1) VJDAL, o c., 11. 268, nota (18), p. 22-l. (2J VERMEERSCH-CREUSEN, o. c .. vol. l, 11. G99, p. 498; CoRONATA, o c., vol. 1, 11. 577, p. 705.