BCCCAP00000000000000000000309

ERRAUSTU.-Destruir, pulverizar. En Errausta. En 143, 16 : «Galdu ta erra- 403, 26. ustu-zire Pentapolisko ziudádeak)). ERRESOM1NDU.-Incomodarse: 95, Erresuminik. En 33v.", 24: «Ain guti 24. «Ez ere artu puntura ez erreso- ártu punturik ta erresuminík erre- mindu, erreprensioren batzuek eman prehénsioas». diralakom. ERR0KATU.-Hilar: 34,5. «Iru aiz- Errokatu. En 13, 13: «Irur Aizpa dei- pa zeñen izenak baitziren Kloton tuek Klio, Lakesis ta Atropos, erro- (sic), Lalresis ta Atropos, erroka- katzerz-zutéla gure biziarén ária*. tzen zutenak edo iruiten zutenak gu- re biziaren aria». 31 ERR0NKA.-Fila: 48, 26. «Erronkaz Erronka. No parece significar 'fila'. En edo bata bertzearen ondoren». 18, 23 leemos: «Erori-ze (Jesus) auspéska lurrain kóntra irur áldis bentzáit gurutzearéki, ta lagúndu ez, baizik errónkaz, óius, gólpes jaikia- rasten-zúte». ERRUKARA.- Algo fuerte. En Elka- Errukara. En 61v.", 3: «Errukara diru- no, y remite a 173, 36: «Errukara di, baña erruágo dá». dirudi ». ERRUXATU.-Escupir. En 98, 8: Lixtukatu. En 34v.", 5: «Izanen-náiz.. . «Izanen naiz.. . errusatua edo tusta- lixtukátua ta ondórean ilén naute». tua» (errussatua, con doble -SS-). ERTE.-Entre. S. Juan, 11, 22. Erte. «Erresuzitaturik, bada, ilen eute- tik». ESANG1.-Parábola. Remite a Liza- Esalagi. En X, 6: «E.rangiáu (sic) rraga, sin detallar más. Aparece en erran-zióte Jesusek». S. Juan, X, 6 y XVI, 25 y 29. ESKA1DA.-Ocasión. En 135, 27. Eskaida. En 48, 29: «Bérze álde au- ta-dezakégu zein nai-dugún, oroát sékulan ikúsi ez ta ikusiko-ez-gaitué- na, lékua, garáia, eskaida nai-dugú- na». ESKERGA1TZ.-Ingrato. Coplac, 21. Eskergaitz. «Ni pobre miserabléa, es- kergaitza naiz guzía». ESNEZTATU.-Halagar. En 304, 4, Esrzestatu. En 107v.", 20: «Dió Jan- se lee: «Dio Jaungoikoak (Prov., goikoak (Prov., 1 ) : Ene húmea, es- 1 ) : esnestatzerz edo esnatzen ta lo- nestátzen ta loxentxátzen badizúte xengatzen bazaituzte bekatariak*. bekatáriek». Y el texto latino: «Si te Zactauerint peccatores» 'atraer con halagos, seducir'. 31 En la pág. 34, nota, leemos referente a aria 'hilo': "Emendic dator arimaren icena, arima, azada, arimea. (Nota del corrector)", que deriva la voz arima 'alma, ánima' de ari mea "hilo delgado".