BCCCAP00000000000000000000283

FRANCISCO ONDARRA calte aundico gauza. Gure gaucen eguin-videa da, Jaungoicoac bere legue zuce- nez eguin diguna; eta oriec eguiteco dembora dá, legue berac aguintcen duena, edo Elizac Jaungoicoaren icenean, eta onec Doctorez, Predicadorez, ta liburuz adierazten diguna. Gauza oriec era, eta dembora orretan guc eguiteco, eguin bear deguna da, eguin aldia datorren orduan, gueren buruac ondo prestatcea; eta al& artan gu asitcea, ta lana bucatu arte gucian, contuz, ta viciro aritcea. Au zan, dio San Pabloc gaurco bere Epistolan, lastercaco, ta ezpataco beren jocoan irabaci nai zutenac eguiten zutena; eren demboran arin ebiltcea, eta batetic bes- tera eren gorputzac, eta besoac erabiltcea; eta onetaraco prestatcen ciran jan eda- nac utci, ta dietan egonaz, ta olioz zañac bigunduaz, eren buruac beren eguiteco- raco ondo meneatceco; eta San Pabloc ere, berac dionez, eguiten zuena zan, gor- putzaren barauz ta nequez bere barrena, ta barreneco pasio guciac escura ecart- cea, eren aldiren bat arrapatcen zuten demboran, seculaco galdu etcezaten 6. Eguiten zuela au, dio San Pabloc, besteai gauza onac eguiten lagundu, ta bere burua ez galdu nayez: ne, cum aliis predicaverint (sic pre- y -rint), +se reprobus e&ar (1 Cor. 9.27); eta galdu nai ezpadegu guc ere, eguin bear degu gueren prestaera; baita bere demboran gauzac ondo eguiteco, ta iristeco uste osoan esca- tu ere humill humill Jaungoicoari bere laguntza; cerren Jaungoicoa da, dio Davi- dec, estutasun gucietan, ta bear dan demboran laguntcen daquiena; eta era orre- tan billatcen duenari, bere escu indarsua veatcen (sic ve-, y no vc- o uc-) ez iona: quoniam non dereliq~istiquerentes (sic que-) te Domine. (ps. 9.11). Eta Jaungoi- coaren escu indarsuac laguntcen digula, eguin bear ditugu bere orduan, ta bear becela, gueren eguiteco guciac, ta animaco gauzac. Au da cembait languillec era- custen diguen gauza, gaurco Evangelio Santuan. Ardandun edo mastidun batec billatu cituen bein goicetic alcituen languille guciac; eta eguneco jornala señalaturic, bialdu cituen eren lanera; eta cerren aun- dichoa zan masti au, irten zan berriz ere languilleen billa, eta arquitu cituenac bialdu cituen masti berera, cegoten saria emango cielaco itzaren azpian. Irten zan gueroago ta gueroago ere beste languille gueyagoren billa, eta bere atera-aldi oetan eido cituenac ere, oro bat bialdu cituen ara bertara. Eguiteco berera atera zan arrasaldean ere, eta arquitu cituenai esan cien: ¿Certan zaute emen alferque- rian egun gucian? Jauna, lanic izan gabez gaude, iñorc deitu gaitzaquean beguira. Ots bada, esaten die, ara nere mastian nai aimbat langai, ta zoazte ara. Joan ciran oriec ere, beste leneco guciac becela, eta aritu ciran bearrean illu- navar artean, eta artu zuen guciac eren saria, eguiten zuen lanaren alde. Aldi onetan arquitu cituen mastidun on onec languille prestatuac, baita languille, na- gusiaren itz bat aditu-orduko, lanera joan ciranac; et lana, beren orduraño utci etzutenac baña ez da au, esan zuen Jesusec, (au gucia contaturic), nagusi aundi Jaungoicoari guertatcen zaiona: bada ascori esanagatic, eguin ditceela beren ani- maren mastico lanac, guchi dira artaratcen diranac, edo au ondo eguiten duenac; (Mat. 20.16); eta ez dute eguiten, p e r o eguingo duelaco uste galgarri gaiztoan. Cein galdua, ta ustela dan onelacoen uste char au, ecustea izango da bada gaurco nere eguiteco gucia. 6. Como queda dicho en la nota precedente, hasta aquí llega lo que se conserva de la plática XVII. Ver en la llamada a esa nota 5 el texto original de Mendiburu colocado al lado del texto adaptado al guipuzcoano.