BCCCAP00000000000000000000283

DOS PLATICAS INEDITAS DEL P. SEBASTIAN DE MENDIBURU salva $as. (Jerem. 4.14) Dembora beream (sic -m), ta beste aldiz ere esaten dio Jaungoicoac ?Noiz daño iraungo due zure ibillera gaizto, ta asmo ciquiñac? ?Noiz daño egon bear det nic zure beguird tNoiz artean zure deyez, ta osca? iUsquequo morabuntur in te cogitatio nes (sic) noxie (sic)? (Ibidem). Ezequiel Profetac esaten cion lenagoco bacoitzari, (eta orobat esaten dizu zuri ere) eguiten badezu zuc pecataria, aditcen dezun penitencia, ta damuzco Confesio on bat, aztutzat utcico ditut zure gaiztaqueri guciac: omnium iniquitatum ejus, qquas operatm est, non recordabor. (Ezeq. 18.22). Eta grana bezain gorritua ta galdua egonagatic zure anima, utcico det orduan nic, elurra bezain zuri garbia: si fuerint pecata (sic) vestra ut coztZtwum (sic: coccinum), quasi nix dealbabuntur. (Isai. 1.18). Pecatuan dagoan anima arquitcen da, Infernuco icatz ta su gai eguiñic; eta ez nuque eguiaz an galduric utci nai; baicic nai nuqueana da, dio Jaungoicoac, Ceruraco gai eder eguiñic uztea; eta orretaraco preciso dan gauza da, bere gaiz- qui eguiñaz osotoro damutcea, eta humill hurnill eguiñic nere oñetan aguertcea; eta guisa orretan badator, vici bearra da nere betico Ceruan: revertimini, et vivite. (Ezech. 18.32). Au bera adierazten dio Jaungoicoac, echeco, auzoco, edo beste edoceñen eriotzaz, adisquide, ta ezagunen ondo esanez, baita guisa bereco beste cembait videz ere. ?Eta au ez dá ondo nai duenarentzat, Jaungoicoa ecin obea, ta misericordiosoa dalaco señalea? Bada bada oraindic besteric ere; eta au da, peca- tariari barcatcean, Jaungoicoac artcen duen atseguintasuna. Aguertcen, ta adierazten du Jaungoicoac orduco atseguintasun au, emacume batec diru bat, ta arzaiac bere ardia galduta, oec beren gauza eidotcean artcen duen atseguintasuna aguertuaz. ¿Cer atseguintasuna ez da, hoec biac orduan art- cen duenai Emacumeac billatcen ditu auzoco lagunac, eta esaten die: atseguin ardezazuen zuec ere, ona nun dedan galdu nuen dirua, bazterrac garbituaz, ta zo- coac ondo ecusiaz arquitu dedana, nere poz aundiarequin. Eta arzayac, bere ardi, galdu errebelatua lepoan ecarriric, eta beste ardiaquin utciric, esaten die lagunai: Zori ón bat niri emateco, eta zuen consuelo aundiraco jaquin bear dezue, nequez neque, ta sasiric sasi nabillela bada ere, arquitu dedala azquenean nere ardia: con- gratulamini mihi, quia inveni ovem, que (sic) perierat (Luc. 1 5.6). Ona, Jaungoico ecin obeac, errcbelatu ta pecatuzco sasian cebillen anima be- retu,ta Ceruco guciaquin artcen duen poz, ta consuelo aundiaren figura egoqui bat. Ez da au ez, bere mutillarequin, edo semearequin aserretu diran nagusi, ta aitac eguiten duena; cerren oetatic edoceñec, barcatuco badio batari edo besteari, sartu bear du bitartean norbaitec, eta escatu bere gaiztaquerien barcacioa; baña Jaungoicoac bercatcen dio, damuturic aguertcen zaion pecatariari, berealasse, ta bitartecoric gabe, bere etsairic aundiena izandu dan demboran ere; eta luzatcen badu cerbait arganatcea, Jaungoico berac billatcen du dabillen toqui errebela- tuan, eta esaten, ta adierazten dio, barcatu nai diola, ta datorquiola arren; eta lenvician, p e r o , ta berriz, ta berriz ere ez aditu eguin, eta pecatu berri asco eguiñagatic, billa, ta deyez ebilli oy da, aste, ill, ta urteetan ere, pecataria bere pecatu gucien neurri gaiztoac bete, ta bere burua betico galdu dezan arte gucian. Nagusi onac mutillari, ta aitac bere seme humilduari barcatce berean, begui- tan ematen dio bere gaiztaqueri galduarequin, eta gañera eguiten dizca milla de-