BCCCAP00000000000000000000281

Nótese es por ez en es dezu, es dezula. Sin duda el autor, aunque es- cribe por separado es dezu, pronunciaba estezu cambiando en s la z delante de una t, como hacen constantemente Lizarraga, Elizalde y otros: gaisto, gaste, esti (ezti), usten dituste (uzten dituzte), y así las formas verbales que comienzan con d: Estut (eztut, ez dut), estakit (eztakit, ez dakit), estus- te (eztuzte, ez dituzte) etc. Se transcriben los versos en ortografía moderna, y se añade la puntuación que falta en absoluto en el original. ¿Cómo podré, señores, munduan ni bizi, vivir yo en el mundo pues a quien tanto quiero ezin dut ikusi? no puedo ver? Llega, prenda del alma, jazmintxo polita; no tendré jamás pena nik zu ikusita. Sácame de esta pena, erran egidazu: {este corazón mío saldua daukazu? Así como tú sabes, gaurko neskatxetan no se puede hoy en día , fiatu ezertan. Sabiendo que afligido arkitze( n ) nazela, ¿no llegas pues, querida, ni konsolatzera? Señales evidentes es dezula usterik; ¿por qué tienes mi vida enamoraturik? lindo jarmincito; yo después de haberte uisto. dime lo tienes uendido? en las muchachas ~ctuales fiar en cosa alguna. me eflcuentro a consolarme. que no tienes intención (confianza) enamorada? [lo1

RkJQdWJsaXNoZXIy NDA3MTIz