BCCCAP00000000000000000000277

FRANTZISKO ONDARRA 254 [20] 143. Bonaparteren eta Euskaltzaindiaren argitaraldien orrialde zenbatzea markatzen dute zenba- ki hauek. 144. euskal , 96, 2§ (1756koa): “nauronec erran niñe ”. 145. euskal , 101, 1 (1758): “confesatu cindituela ”. 146. Inprimaturik “zi n e” dago, baina errakuntza dela uste dugu. 147. “Materiales para un estudio comparativo del vascuence de Elcano, Puente la Reina, Olza y Goñi”, FLV , 39 (1982), 133-228. Ik. Carlos González Echegaray eta José Antonio Arana Martija, L.L. Bonaparte. Eskuizkribuak-Argitarapenak / Manuscritos-Publicaciones , Euskaltzaindia 1989: hor 40, 41 eta 42 zenbakiekin markaturik dauden agiriak dira. kaintzen duela, sei aldiz bakarrik markatzen ditu desberdintasunak, behin ez beste guztietan fonetika eta morfologia aldaerak direla. Esango genuke Munarritz aldean ikasia erabiltzen duela nagusiki, Izu al- dekoa ere aprobetxatzen duelarik. Baina herri horietakoak ez diren elemen- tuak ere ageri dira, hau hobekien ikusten dela beharbada aditzean. Oltzan eta Goñin ez bezalako adizkiak ipintzen baitira, jasoago edo estandardagoa pent- sa lezakeen erregistroa erabiltzen zuela. Esandakoa zehaztuz, hau dugu argi- taratuak izan ziren eta argia ikusi gabe gelditu ziren lanetan. 4.4.1. Le cantique Fonetika aldetik hau aurkitzen dugu: Goñin (G) “gu ei ñen” eta “gu ei tic”, “d o den” eta “z oce ”, Oltzan (O) “g a ñen” eta “g a ñetic”, “d au den” eta “z ocie ”; morfologian, G “ o ñezturec”, O “ I ñezturec”; hiztegian, leiñoac eta calmac . Iberok (I) hauek erabiltzen ditu: “gu ei ñen” 1,7,2, “gu ei ñeraco” 15,2 eta ho- rrelakoak, salbuespen gisa “g a nen” (sic - n -) 9,1, “g a ñeti” 15,1 eta antzekoak ez direla falta; “d au de” 1,5,1 eta 15,6 eta “esç oce la” 4,4 -” o ñeztur/ i ñeztur” ez da ageri-; leiño 7,7 -eta odei 7,5-. Beraz, G aldeko euskara erakusten du Ibe- rok, salbuespena “d au de” dela. 4.4.2. Le verbe basque Aurkitu eta ulertu ahal izan ditugunak erkatzen ditugu. G “z ie na” ‘zizun’ -alokutibo femeninoa- XXV/253 143 , O “z iñ e” ib., I “n iñ e” ‘nizun’ 144 ; G “g in- t ue” ‘genituen’ XXV/253, O “gi ñit ue” ib., I “ci ndit uela” ‘zenituela’ 145 ; G “z i- ñ e” 146 ‘zinen’ XXVII/255, O “z ind e” ib., I ci ñ e 6,8, zi ñ é 13,2; G “gi ñ e” ‘gi- nen’ XXVII/255, O “gi nd e” ib., I “gui ñ eque” ‘ginateke’ 10,5. Beraz, G alde- koa berriz ere, alokutiboa salbu. 4.4.3. Materiales FLV aldizkarian, Bonapartek bildu eta bere lanetan aprobetxatu zituen, 3 eskuidatzi argitaratu genituen Materiales ... izeneko lanean 147 . Atal honetako datuak ez dira inprimaturik daudenak bezain fidagarriak, azken begiratu eta ukitua falta baitzaie, harrobi bateko harri landu gabeei bezala. Hala ere, ba- liatzen gara hemen horietaz. 4.4.3.1. Fonetikaren arloan bokal armonia aipatzen dugu. Bi herrietan gertatzen da, baina G gehiago O baino, han ezkerrerantz ere ematen dela ai diptongoan, hala nola G “z ei n” ‘vena’ 139,167 sarrera, O “z ai n” ib., “s v ei ” ‘jai’ 152, 817 eta “s v ai ” ib., “s v ey o” ‘jaio’ 159, 1.224 eta “s v ay o” ib., “or ei ” ‘orain’ 170,23,2 eta “or ai ” ib., “or e ñik” 171,24, 19 eta “or a ñik” ib., “zemb ei t”