BCCCAP00000000000000000000275

FRANTZISKOONDARRA NORK, NOIZ ETA NON Egilea parrokuren bat izan daiteke. Irakurri hitz hauek: "Arquituco da yor Eliza ontan, ta nere puebloan daus errandezaquenic, edo beaza goraza- quenic Jangoico omnipotentearen contra?". Nafarroako herriren batean izan ziren emanak, darabilen euskara bertako bait da. XVIII. mendeko laugarren hamarkadadoak izan daitezke, ur marka eta grafiazko -1k. Grafia atala- zen- bait gauza hartzen ditugula kontuan, drdmagzl adizkia ahaztu gabe. 1825 ur- tean berriz predikatua 1. testua. HIZKUNTZAREN INGURUAN Grafia Bokaletan, v- idatzi ohi du hitz hasieran zl-ren ordez, eta hori bera gerta- tzen da zenbait aldiz diptongoaren bigarren osagaia denean: "vsatu" 1,4,1, "avllido" 2,1,1. Kontsonanteetan, zenbait aldiz -ti- ikusi dugu, -zi- espero denean: "confirmatio" 3,4,2, "actione" 2,3,3, eta bost bat aldiz ca, czl aurkitu dugu za, zzl-ren partez -beharbada zedilarekin3 zer ikusirik baduela-: "icandu" 3,4,1, "permititucuen" 2,4,3. Laburpenak ugari dira, batez ere silaba itxiko bokala galtzen dela, bokala -n kontsonantea desagertzen direla, hasierako con- silaba eta bukaerako -an, -en, -in zeinu bakar batekin adierazten direla. Fonetika Bokaletan, zenbait gauza gertatzen dira, ez ordea sistematikoki, baizik noizean behin bakarrik. Hola, aurki daitezke a i eta ei diptongoak ei eta a i bi- lakaturik: "orei", "gueicen" 'gaitezen' -ik. Hiztegia eta Adizkitegia atalak-, "dayes", "Galdain"; ea berriz au bihurturik: "mure" 'zeure, "mude" 'zeuden'; ia eta zla azkenik ie eta zle eginik: "mies" 1,1,2, "zezlquete" 'zeukaten' 1,6,2. Kontsonanteetan, hitz amaieran -S da ia beti: "agos" 1,1,2, eta zenbait hitzetan bokal elisioa gertatzen da: "m", "dramagu", "drecho", "obrena", baina "libzlm". Morfologia Deklinabidea. Ergatibo plurala gehienetan -ek da: "discipuloec" 3,4,1; da- tibo plurala -egi da gehienetan: "lagunegai" 1,2,1; soziatiboa berriz -ki: "an- dieqzli" 1,1,2, behin ikusi dugula -kin: "oneqzlin" 2,3,3;inesiboan honako hau aurkitu dugu: "gañen" -ik. Hiztegia-. Erakwleak hauek dira: azl, onek, ontan, abek eta ebek; ori, owek, ortako, oiek; ara, arrek, aiek -ik. Hiztegia-. 3. Egia esan, aipatu dugun gertakaria bakarrik aurkitu dugu icandu eta cuen adizkiekin, eta horiek askoz maizago ageri dira izandu eta zzlen(n) idatzirik.