BCCCAP00000000000000000000246

-!'1- M. E. Babut defen::lit Priscillianum non fuisse haereticum, sed solummodo ascesis et monachismi propagatorem; ejusque cum episcopis conflictum fuisse unum ex multis, quos a– scetae et monachi contra episcopos mundanos sustinuerunt. · 1 • juxta hos scriptores, Priscillianismus fuit protestatio quae– dam contra effrenatos mores clericorum, ideoque etiam contra eorum incontinentiam. Tamen opinar hos auctores nimium honoris Priscilliano tribuere, dum eum ducem et patronum ascetismi faciunt. Neque Priscillianus, neque ejus asseclae fuerunt vere monachi, neque simplices monachismi propaga– tares, alioquin non extitissent omnes, non solum clerici, sed etiam ipsi monachi, contra Priscillianum doctrinasque ipsius. Neque Severus Sulpicius, neque S. Martinus, neque S. Hie– ronymus, neque S. Ambrosius ejus admisere orthodoxiam. Ex alía etiam parte temerarium est, imo et absurdum, praesen– tare Episcopos ldacium et lthacium velut exemplaria et duces clericorum omnium . Difficillimum est determinare et invenire veritatem in hac obscurissima Priscillianismi quaestione; et praesertim quomo· do se gesserit Priscillianismus erga clericos relaxatos; imo au– deo dicere s~lutionem harum quaestionum esse imposibilem, dum non inveniantur alia documenta, quae majus lumen super Priscillianum aiferant. His non obstantibus, mihi videtur se– quentia certe et absque dubio affirmari posse: a) Priscillianus sustinuit opiniones fidei contrarias. Ita sentiunt hodie omnes scriptores, qui absque praejudiciis Pri– scillianismi studiis vacan!. b) Priscillianus igitur non fuit simplex introductor ct pro– pagator ascetismi, ejusque labores et desideria non tendebant simpliciter ad correctionem clericorum relaxatorum. Tali enim lle lorsque, quelque adresse qu' on ciit mise a donner le change sur les causes de la poursuite, il ticnt r-our assuré que 1' accusation portait, re– lativement a Euchrotia sur un exces de religion, trop de zele dans le cul– te qu' elle rendait a la Divinité; nimia reli~io et diligentius culta Divinitas. C' était, a proprement parler, le crime d' ascétisme.» D. Leclercq in praecedentibus verbis non nsserit, ut patet, Priscil– lianum non fuisse haereticum. E contrario in eodem opere ipse se aperte contra orthodoxiam Priscilliani pronuntiat. In praedictis verbis declarat tantum de causa persecutionum el mortis PriscillianL l. Cf. M. E. Babut, Priscillien ct le Priscillianisme, Paris, 1909.