BCCCAP00000000000000000000246

'--- XLI.II - >nec domi licet. Nihil Deo clausum est, et tenebrae quóqut:! • lucent apud Deum. » 1 . Unamquamque assertionem S. Hieronymi ipsarumque mo– mentum ponderare opor'tet. S. Doctor affirmat: a). usum conjugii orationem impedire. Haec autem sen– tentia crat Hieronymo propria, atque Romani ejusdem opinio– nem non sequuntur. b). Corpus Christi recipere non debere, qui commercio usus fuerit carnali. Romani t&men contrariam habebant con– suetudinem, quotidie enim Corpus Christi sumebant. e). Romani communicabant quotidie, non tamen in eccle– siis, sed in eorum domibus. d). Romani qui usum conjugii fecerant, neque communi– care publice, neque ad martyres ire, neque ecclesias ingredi audebant. Certum habeo consuetudinem hanc Romanorum, non ingre– diendi scilicet ecclesias, postquam matrimonio usi fuerant, ratione verborum S. Pauli supradictorum introductam fuisse, eamque antiquissimam esse. Vidimus coelibatus prima vestigia in supradictis, atque evolutioni futurae legis coelibatus adfuimus. Conspeximus quomodo, juxta mentem Salvatoris, duo:commoda continentia homini affert, exemptionem scilicet a conjugii servitute et li– berationem ab actu impuro carnis. Haec duo continentiae commoda perfectionesque magis adhuc explicite et ciare ex· primuntur a S. Paulo in Epist. ad Corinth. (1, c. VII, 5.) Conju– gium, sententia S Pauli, primo redigit hominem in servitutem, et secundo ejus actus est aliquo modo orationi obstaculum, impurus et immundus. •Nolite fraudare invicem nisi ex con– • sensu ad tempus, ut vacetis orationi. > Haec verba S. Pau– li oc.casionem dederunt et ansam, ut fideles primaevae Ecclesiae opinarentur, usum matrimonii esse quoddam im– pedimentum orationi, rem impuram et immundam, indignam ei qui orationi vacare vult. Haec sententia firmata atque robo– rata primis Ecclesiae temporibus, atque;in Oriente ac Occiden- l. Cf. S. Hieronynum, Ep. cit., n. 15; Migne, P. L. , v, XXII, col. 505-506.