BCCCAP00000000000000000000246

-XXIII- darn obligationem coelibatus. Major pars Patrum qui post saeculum tertium vixit, etsi pro coelibatus obligatione pug– ne!, non affirmat lamen eum ab Apostolis fuisse imposi– tum. Solummodo aliqlti fine saeculi quarti ita opinantur, el adhuc, (excepti& Epígono et S. Siricio), non ciare suam ma· nifestant opinionem. Concludamus igitur argumentum praes· criptionis, quod G. Bickell adducit, deficere, ejusque propo– sitiones improbatas manere. 11. Sententia qua.e a.postoüeita.tem legis coeliba.tus nega.t, exponitur, ipsiusque rationes crisi subjiciuntur. Sententia quae hodie ut certa ab omnibus admittitur, affir· mat coelibatum non fuisse ab Apostolis praescriptum, atque clericos, qui postquam matrimonio vincti essent, ad sacros accedebant ordines, potuisse licite matrimonii juribus uti tri– bus primis Ecclesiae saeculis. Fatentur quidem multi mo– derni scriptores hujuscemodi clericos coelibatum observasse, sed simul asserunt hoc libere, non coacte fecisse. Praecipui praestantioresque scriptores, qui huic adhaesere sententiae, sunt: Ch. j. Hefele t, Probst 2, F. X. Funk 3 , E. Vacandard \ H. Leclercq ''. · lnter omnes eminet F, X. Funk qui data opera et magna caliente scientia notitiaque circa SS. Patres scriptoresque ecclesiasticos, hanc tractavit quaestionem. Methodum jam t. Ch. J. Hefele, «Beitriige zur Kirchengeschichte. Archaologie u..d Liturgik>, 18&1, v. 1, p. 122-159. 2. Probst. «Kirchliche Disciplin in den drei ersten christl. jahrhun– derten•, 1875. p. i6-82. 5. F. X. Funk, «Colibat und Priesterehe im christl. Altertum• in <Kirchengeschichtliche Abhandlungen und Untersuchungen>>, v. 1, p. 121· 155. 4. E. Vacandard, •Le Célibat ecclésiastique• in •Études de critique ct d'histoire... , V. 1, p. 71-120. 5. H. L. Leclercq, in «Dictionnaire d'Archéolo\lie •, art. Célibat v. 11 col. 2il l0-2814.