BCCCAP00000000000000000000246

. -XVII- >petrare quod postulan!, jam de caetero se ab usu faeminae • cohibentes • . 1 Sed hoc testimonium, sicut etiam testimonium Auctoris operis, cujus titulus est: Quaestiones veteris el no– vi Testamenti qu. 127, eamdem probandi Vim habent quam canon jam citatus Concilii llliberitani 2 • G. Bilckel Videns haec testimonia suam primam propositio– nem non probare, longius progreditur: atque nova.. testimo· nia tribus primis Ecclesiae saeculis scripta, quaerit. Unicum tamen est documentum, quod in his tribus saeculis invenit, testimonium namque Tertulliani in opusculo De e;:hortatio– ne castitatis; •Quanti igitur et quantae in ecclesiasticis ordi– nibus de continentia censcntur, qui Deo nubere maluerunt... • "· Ex his verbis nullo modo concludere possumus, omnes ele · ricos in sacris ordinibus constitutos ad coelibatum astrictas fuisse tempore Tertulliani. Vox quanti, nullo modo ex se significa! omncs. Vim hujus argumenti ciare demonstrabit F. X . Funk '· Etiam si concedatur vocem quanti ídem ac onmes significare, non sequitur hóc tempore aliquam super coelibatu exstitisse legem. Mea opinio est fere omnes cleri– cos coelibatum observasse, etsi legem non haberent. Concedendum est deniq[Je mentem S. Siricii et Epigoni fuisse, legem coelibatus ab Apostolis provenire, ipsamque jam antiquis temporibus a clericis observatam fuisse ''· Sed ex eo 1. Migne, P. L. , v. XVII, col. 470·477. Circa auctorem hujus operis et tempus in quo scriptum fuit, Vide Bardenhewer, «Patrologie», p. :382 et 587. 2. Migne, P . L. , v. XXXV, col. 23S5. Cf. circa originem operi s ejusque cof{lpositionem Bardenhewer, <<Patrologie• , p. :387. 3. Cf. T ertullianum, •De exhortatione castitatis», cap. XIII; Migne, P . L. , v. 11, col. 930. 4. Cf. Funl<, •Ciilibat und Priesterehe• in Kirchengeschichllichc Abhandlungen und Unlerszzchungen, v. l, p. 1:'58·139. 5. Haec sunt ultima testimonia quibus G . Bickel op. cit., v. cit., p. 41 antedicta corroborare suamque prirnam propositionem demonstrare vult. His testimoniis respondemus cum verbis De Smedt (Revue des ques· tions historiques t. ll, 1888, p. 351). •Je ne m' appuierai jamais, sur les as– •sertions generales des Péres du IV siécle et á plus forte raison des ternps •postérieurs par ra pport aux in, titutions primitives. Les Peres sont de »témoins autorisés de la tradition do&rnatique pour le temps et la con– »trée oú ils viven!, mais ils n' ont, comme tels, aucune autorité spéciale ' quant 1t la tradition historique, et j'ai rapporté ailleurs (Príncipes de la ' critique historique 18'33, p. 232) des exemples frappants pour montrer •qu'on ne peut avoir une confiance aveugle dans leurs affinnations meme --·les plus pcrernpt•Jircs en matierc d'érudition •.

RkJQdWJsaXNoZXIy NDA3MTIz