BCCCAP00000000000000000000246

.. -97- Mirum certe primo conspcctu videtur, quod subdiaconi talem invocent rationem, ad suam vivendi rationem propug– nandam. Numquam enim dictum est clcricos ad coelibatum teneri, quía impositionem manus bcncdictionemque ab epi– scopo in ordinatione accipiebant. Talis ratio certc a Patribus non fuit invocata. Tamen subdiaconorum mens aperta et pa– tens est: «asserentes hoc sibi licere (usum matrimonii), quía •benedictionem a pontifice se nesciunt percepisse•, ait Con– cilium. Episcopi appellant talem rationem •excusationem • , sed tamen eam non contemnunt; ct praecipiunt ut eis benedic– tio impertiatur. Re attente perspecta, intelligere atque comprehendere pos– sumus, quare subdiaconi supradicti hac utuntur •excusatio– ne•. Solummodo episcopis, presbyteris et diaconis benedictio et manus impositio impertiebatur, subdiaconis vera instru– menta sui ministerii tradebantur. Hace crat consuetudo ge– neralis in Hispania, ut in praecedenti nota demonstratum fuit atque declaratum. Aliud factum ccrtum erat, solummodo eos, qui benedictionem in ordinfltionc accipiebant, ad conti- presbyter quiclam illis benediclioncm dedil. Concilium respondit «eos non consecrationi~ titulum, secl i!olnominiae potius elogium percepisse,, Mansi, v. X, coL 55S; ct eadem rationc Concilium Caesar-augustanum JI (592), can. 1 jubet, «ut presbyteri qui ex haeresi ariana ad sanctam ca– tholicam Ecclesiam conversi sunt... acceptam denuo benedictionem pre– sbyterii sancte et pure ministrare·debeant•. Mansi, v. X, coL 471. S. lsidorus de ordinatione subdiaconorum scribcns in opere citato •De ecclesiasticis officiis•, ait lib. JI, cap. X, n. 2: •De quibus quidem placuit Patribus, ut quia sacra mysteria contrectant, casti et continentes ab uxoribus sint, et al> omni carnali immunditia Jiberi... Hi igitur cum ordinantur, sicut sacerdotes et levitae, manus impo,itionem non susci– piunt, sed patenam tantum et calicem de manu cpi, eopi ct al> archirlixn– no schiphum aquae cum aquae manile ct numutc•rgiuma ccipiunt>, MignC', P. L., v. LXXXIII, col. 700-791. Concludendum videtur ex his testimoniis suhcliaconos non nrcepissc benedictionern manusqne impositioncm. Tamr n J·:pisropi Concilii Tolct. VIl testificantur consnetudincm contrariam "111 h'<'lll'clil'lio <'is ah epbcu– pis c\etur ; sicut in quibusdmu Ecclc•siis VC'Iustas ll':l<lil- antiqna, ct sacra dignoscitur consuetudo sub~t:1rt: prolut:l ·. E pisenpi, \ 1 Crlllll est, non as– serunt hanc consuetudinem oi,H"rVari in llis¡>:u1ia, d optime poterant lo– qui de quibusdam Galliae Ecdesiis. i11 c¡lli!Jt<s talhi nerte vi~ebat consue– tudo, ut constat ex Condlin Antisiodnn·u~d (;)?:-;), I..'HII . XX: cQnod si presbyter, quod ncfac- est rli<:l'rc, aut dio<n >:nr:, aut subdiaconus, post ac– ceptam bencdictiuncm in fantes prucrcavc:rint uut adulterium commise– rint. .. deponuntur. :·> Caeto.rum si cr>iscopi:dc Ecdesii' Hispanine loquuntur, consuetudonon fuit generali,;, ct ca ccrtc influxu Ecclcsi&rl!nl G&lliqe introducta fl!it,