BCCCAP00000000000000000000246

~92- suas Ievaverunt voces. Magna quidem ínter eas similitudo exstitit. Haec coelibatus inobservantia serpsit viguitque in omnibus clericorum ordinibus. Episcopi, presbyteri, diaconi et sub– diaconi multi continentiae Iegem oblivioni dederunt, aut eam a se abjicere conati sunt. Ut momentum hujus relaxationis clarius appareat superva– caneum aut superfluum non erit de unoquoque clericorum ordine peculiariter aliqua tradere. Ill. De incontinentia Episcoporum. Etsi factum mirum Videatur, tamen verum estfuisse episco– pos hoc tempore qui impudicitiae et incontinentiae indulserunt, exemplaque carnalis fragilitatis caeteris clericis praebuerunt. Concilium Tolet. VI!I, can. IV, sine ambiguitate declarat: •Quartae congressionis eventu obvius sese nobis obtulit pon– »tificalis culminis lapsus, quem ante flere quam disponere •compulsi sumus ex ordine... Adeo ut si deinceps episcopi »fuerint exsecrabilibus flagitiis cum quibuslibet feminis pollui, •aut familiari peculiaritate versari, noverint se irrevocabili >sententia Patrum ulcisci, id est, et loco et dignitate priva– •ri 1 •. Ex verbis Concilii erui videtur episcopos prae oculis habere defectionem et lapsum alicujus episcopi. . Hic lapsus non fuit unicus. S. Isidorus ad Helladium Epi– scopum scribens, testatur: •Episcopum Corduvensem ex pon– •tificali culmine carnali !abe dilapsum fuisse, et de altitudine •honoris in profundo flagitiorum flenda ruina demersum 2 >. Denique circa 655-656, Potamius Braccarensis Episcopus, carnali lapsu omnes pios Episcopos Hispaniae tristitia affecit, t. Mansi, v. X, col. 1216. 2. Cf. S. Isidorum, Epist. ad Helladium... ; Migne, P. L., v. LXXXIII, col. 902.