BCCCAP00000000000000000000244

316 NERE LAGUNA Zerutik-jaiotzekoan- Belengo estalpera jetxi·zan eran-egunero mezaerdikoan jeixten zaigu gure onera– ko aldarera; jeixten danero eskuak esker mesede graziz bete-beteak dakarzkiela. Esker oiek ematekotan ¿nori emango ote dizkio es– katzera dijoakionari ez bada? Eri b~;~gaude bada aldarean dago sendakin; itun egon ezkero, poz ekarle; iiik bagaude bizitza emale; ta ]auna komuniokoan artzen degunero arima zeru biurtzen zai– gu; jauna gugana etortzen dala. IV ¡¡Zerua!! ¡¡Au itza!! Aipatu ala, ta entzun orduk() itun dagona poztu egiteh da; negar dagiena alaitu; ne– ketsu dabilena befiz lasaitu; ta zerua guretzat egiña da– gola siñisten degula gure buruari esaten diogu ¿ Noiz ikusiko ote det zerua? Asko poztuko da gure biotza zerua ikusi ta . Orain jaunareh edertasuna guk ikusi ez afen, (Iañopean beze– la bai gaude) zeruan sicuti est dan bezelakoa ikusi egin– go degu; Bera azken gabeko bizitzaren jabea ta ]auna izango dala. Ozkarbian (pirmamentuan) agertzen diran izar ede– fak baño geiago izango dira zeruan izango ditugun mai– kide ta lagunak. ¡¡Ura kristau onaren poza cteun guziakin lagun ona– kin (oi dan bezela) iketan aritti ta!! Ez da zeruan afo– rik izango. Gogoan edukiko dezute noski......:.lsraeldafak basa– mortuan zeudela-izah zuten Manna ura. Norberaren gogokoa omen zan janari ura; eta ez omen zan-artu ondoan-iñor aspertzen; gutxiago as- ~ ..:·!·.·.:.· t•. ' · :~