BCCCAP00000000000000000000244

PENTEKOSTE ONDOKO IGANDEA 313 Ez baleuka jaunak gure ardurarik edo ajolarik-ez·. litzake guretzako egiazko aita izango; badauka ordea; ta daukalako iñor baño aitago zaigu. Txio-txioka egaka dabiltzan txoritxo gaixoak baño geiago gera gu: baita ere itxasoko ur urdiñetan igerika. ari diran afaitxoak baño; eta oiei-basamortuetan ma– fuka dabiltzan abere pizti ikaragafiai bezela - Jaunak ain maiteki begiratzen badie-egunerokoa ematen die– la-¿zer? ez gaituela jaunak oh~i baño geiago begira– tzen eta maitatzen uste izan? iiai!! ofela uste izan ez-– kero ¡ izer nolako buru kaskarin ergela agertuko gen– duken!! Begira jaunak gurekiko daukan maitasuna. Gu mun-– dura baño leuago prestatu izan zigun mundua deri– tzaion jauregi eder au. Ez duela iñork argi gabeko etxerik nai ta, ofa jaun· onak guri argi egiteko, non ipiñi edo piztu erazi zituen eguzki iiargi ta izar edefak: jan eta edan gabe ezin gindezkela bizi ta, goseak ez iltzeko ora etxe ondoan ditugun igali (fruta) ta barazki (berdura) gozo-gozoak; egafiak ez itotzeko befiz ur gar-– bi osasungafiak nonai agertzen zaizkigula. Bazekien jaunak gure artean batzuek aberatsak eta· besteak beartsu probeak izango zirala; ta azkeneko– auek ere bizi ditezen, agindu izan die aberatsai (oartu: agindu izan die) bere izenean beartsuai laguntzeko, ta. begiratzeko. Askotan janaria ta motelegi ta geza-geza egongo · zala ta -gauza motel-gezak gafazteko ofa non sortu izan zituen gatza ta; gauza gafatz, samiñak gozatze– ko gizonak gozokiak eta asmatzen zituztela. Berotasunik gabe ez dezakela lufak emankor iraun;. eta soro, landa, lur aldiak eta landaratxoak beren gara--