BCCCAP00000000000000000000244

P!;N.TEKOSTE-ONDOKO OGEITABATGAREN IGANDEA. 285· . katu egiten digula; ta ez baligu Jaunak ainbestetan bar– katu izan, onenean onezkero inpernuko suan efetzen _ geundeke nunbait. Jaunak beti barkatu egiten badigu ere-barkatzen di– gu-guk ere zordunai barkatzekotan; bada mofoi do– ior afek bere zordunari barkatu nai etziolalako asko asefatu amen zan jaun efukitsua; gurekin ere-ez ba- . diegu zordunai barkatzen-era berean asefatu egingo dala. Éarkatu ta barkatuko zaizute. Uste izan zagun pixka batean jaun efukitsuaren seme maitea zala mofoi zital afi zar zion ura; ta afek barkatu nai etziona; ta esan: jaunak-berari barkatu ta-ikusiko balu etziola berak bere semeari barkatu nai ¿nola jafiko ote litzakejaun ura? Asefe-asefe noski. Ez digu ez Ebanjelioak esaten zafaren barkazio es– kale ura jaun onaren semea zanik; baño badakigu kris– tauak gure lagun urkoa dala beti barkatu egiten digun jaunaren semea. Esan ba: jauna beti guri barkatzen egon; eta ¿guk bere seme ·kutuna dan lagun urkoari barkatu nai ez? Ez aztu gero jaunak eta agintariak beren semeai egindakoa berai egiña balego bezela artu egiten dute– nik; ta guk ez badiogu barkatzen jaunaren semea dan lagun urkoari, ez da ez digu jaunak guri ere barkatu naiko. Au egia dala jakin dezazuten gogoratu nai dizkizu– . tet orain azkeneko egunean jaunak esango dituen itzak. Bere eskubi aldean daudenai esango Oll}en die: Atózte; nere Aitak maite dituenak zerate ta; atoz– te: ta sarta zeruan; goseak nengoen, eta jalen eman zitlidaten; egafi nintzan; eta edaten eman zi!Udaten. Orduan aiek onela esango amen diote: Batía jauna: ¿zer dio? ¿Guk zurijaten eta edaten eman? ¿Noiz ote?