BCCCAP00000000000000000000244

~ . ¡ . .. 260 NERE LAGUNA Gero an zeudenai-afo utsak ziranezkero ta zer edo zer ikasi beafeari zeudelako-gure jaunak esan zien ezteietara ta juaten ziranean ez toki garai edo len– biZikoetan jartzeko; baizikan azkenekoetan: Geroztik ez gaitu jaunak afo ikusi nai. 11 ¡¡Afokeria!! ¡¡Afoa!! Afoak mundu ontan afobian afiak bezin ugari dira, beraz munduan fariseo antzeko asko dago; bada edozein gauzetarako ez dala iñor be– rak baño trebe ta egokiagorik uste dutenak guk uste degun baño geiago dira. Esan, esan oiei azken lekua beti aukeratzeko; ta erantzungo liguteke: Egin dezatela ori beren ezefeza ta gauzeza ezagutzen dutenqk; ¿baño nik? ¡¡ez da ere!! Aundinai ta afoen ustean ez da iñor bera añakorik. Auxen da oien ikuíiña: Ni; ni; ta beti ni: nere aufetik iñor: eta nere atzetik .ezer. Agintari badira txalo, gorespen eta txurikeri guziak berentzat nai dituzte; ta beste norbaitek badaramazki ala beste norbaitentzako badira, begira nota irakitzen zaien odola; ofa zein urduri ta asefe dauden; eta nota– ka ez ikusi naia, on damua ta gofotoa duten. Itxasoak ibaietako ur guziak bildu egiten dituen eran afoak ere!txalo guziak beragan bilduak nai ditu; ta ori iritxi edo lortu ezkero-ez dio ezerk ajolarik; nai duenik ez badu beíiz iristen ¡¡aiek aser-aldiak!! ¡¡aiek iniñak!! ¡¡aiek ojuak!! ¡¡aiek negafak!! N. a. m. oso negargafiak dira oiek; beti urduri (ner– bioso) ta kezkaz beterik bizi dira ta. Norbait bada efu-