BCCCAP00000000000000000000244

PENTEKOSTES-ONDOKO ·LAUGAREN IGANDEA 197 Ala dirudi beiñepein; etsaiak Jaunak baño jataizale geiago bai ditu. N. a. m. Auek (etsaiaren jataizaleak} zentzu gabeak dira; ez bai dakite nor dan gure jauna. jakin kristauak jaun eta etsaiaren artean alde aundia dagola. Etsaiak atsegin asko agintzen dizkigu; ¿eman ordea? ¡¡ez!t; jaunak eskeñi ta agindu egiten duena betiz ona da; ta eman egiten du; jaunakin dabiíena poz atsegiñez jan– tzia dabii; eta zorionekoa da; deabru-etsaiaren laguna betiz zorigaiztoa da; ta ez du biotzean iñoiz pakerik sómatzen. jaunak kendu nai dizkigu gure biotzak dituen zaleke– ri txatak; beraz sendatu nai gaitu ¿nota ordea? Begira. Egin zagun pixka batean eri gixaxo bat gure autean dagola. Badatorkio sendakin azkafa; ta ería ikusi ordu– ko ona zer dion: Utatu egin bear dizut besoko zaña; odol txafa dezu ta; ¿bestela? ¡¡ene!! bizi nai badezi.t ba ori egin bear da. Ez baluke eriak sendakiñal> esandakoa egin nai, ez luke bizi naiko noski ¿ez da ala? Jesus ona da sendakin ori; gu gera ería. jaunak esaten digu: Ez badezute betiko ii nai, uko egin zaiozu– te zuen buruari; ilduratu, ¿nola ordea? atsegin bidea artu beatean gurutz bidea arturikan. ¿Guk befiz zer diogu? ¿Baietz ala ezetz? Sendatu nai badegu, zerura nai badegu ¿gorputz griñak ezitu ta eskurati.t ez? ¿jaunari jafaitu nai diogula ta gurutzea artu ez? ¿jaunaren adiskide bizi nai degula ¿tajolas lizu– nak, jan edakeri kaltegafiak eta kendu ez? ¿Iagun gaiz– toakandik alde egin nai ez? Agustín deunak jaunagana biurtu naiaz zebilela izan omen zituen bere buruakin botoka ta naste botaste