BCCCAP00000000000000000000244

. . PENTEKOSTES·ONDOKO LAUGAREN JGANDEA 195 tzak igaro izan; eta orain beíiz... azkeneko orduan? ¡¡esku utsik!! ¡¡irabazirik gabe!! ¡¡gauza negargaíiako– rik!! N. a. m. Iiun-iiunpean daga jaunak argitzen ez du– en arima; ta ofela egon ezkero ez diteke lanik egin; ba– ñan pekataria jaunagana biurtzen baldin bada ematen dizkio befiz jaunak pekatuakin galdutako irabazi guzi– ak. Oso edera da bai gai au; ala ere beste esan ontaz zerbait esan nai dizuet: 11 Afantzale aiek-tresna guziak utzi ta-jafaitu zioten faunari. jesus onak agindu zielako bota zituzten gizon aiek sareak eta jaunak esandako tokira; leku artan afai as– ka ta aurtdiak afapatuaz; ofelako gauza aíigafia ikusi– rik oso atitu ta gelditu amen ziran gau-osoan ezer afa– patu etzuten afantzale gixaxo aiek; ta-jaunagan uste osoa zeukatelako-tresna guzíak utziaz jafaitu amen . zioten. Badira bai zuen artean-jaunaren deia entzun ordu– ko-jaunari jafaitzen diotenak; badira gure arteanjau– naren esanekoak; eta bere legeko aginduak betetzen badakitenak; ]ijafaitu!! ¡¡jafaitu onelall ofekin Jaunak atsegin aundia artzendu ta. Beste gisakoak izan balira, aiek zalantzan bezela ja– riko ziran nunbait; onelatsu esanaz: <Baño ¿nondik ate atera jateko ta edateko? Beartsu dek jaun ori; gu ere bai; ¿ta jafaitzen badiogu?... aunatu ta-ilko gaituk>. 'Etzuten ordea onelako gogoraziorik izan; tresnak eta biot-biotzez utzi ta-jaunari jafaitu zioten eta. Ori