BCCCAP00000000000000000000244

130 NI!RI! LAGUNA goitiak eta esan nazkagafiak entzuten oitua bai zegoen; baño deabruak menperatutakoa zata ta, ori entzun ala miñ artu izan zuen; eta bere burua garbitzeko, agertu zuen bere jaungoikotasuna esanaz: Ez da nere ·esanak gordetzen dituenik ilko esango balie bezela: Zuen iri– tzian, samaritafa deitu didazutenezkero, giza-txafeneta– koa naiz; ¿ta gañera deabruak menperatu izan duen gizona naizela? Begira: nere itzak eta esanak gorde– ko baziñituzte, etzenduteke ofelakorik usteko; nete itzak gordetzen dituztenak ez-ilkofak dira ta. jakiña: orduan biotz gogofeko aiek, Jaunaren apal– tasuna ikusi ta, aitortu egin bear zuten bere obena ta esan txafa; baño ¡¡bai zera!! esan zioten befiz: Orain bai ezagutzen degula deabruak menperatu-ta aukala. Abran ii ukan; igarleak ere bai, ta ¿ik esan orain ire itza entzun da ez dala iñor ilko? Etzekiten judu afo zital aiek jaungoikozko gauzetan ez.er , eta etzuten siñisten beste mundurik bazegoenik ere; jauna ba ezilkortasunaz mintzatzean; etzioten tu– tik ere ulertu (entenditu). jaunari eskefak badakigu guk zertan dagon gure ezilkortasuna; kristau onak izan da betiko bizitza zeruan izango degula ta. ¿Eta zer ote da jaungoikoaren itza? Esan go banizu– te betiko bizitza ematen digulako, ta zeruko atearen giltza zaigulako, dala munduan dagon gauza bear-bea~ . fena, ezer esango ez banizute bezelaxen izango litza· ke; ez bai da iñor jaunaren itzaren bikaintasuna zen- baterañokoa ote dan azaldu dizagukenik. . Ofen bikaña dan ezkeroztik ¿riola entztin jaungoi· kozko' itza?'Entzun Agustín ·deunari: <Bildtifak gaude' ]aunaren gorputi deuria artzekoan; efa ' ainbesteko be– giramerttu tli itzaiaz ba~oaz jauna artzera ti:! osti pitin'