BCCCAP00000000000000000000230

lojia ikastera. 1kasketan asko saiatzen zan, baño bere animarako arrisku aundien artean bizi oi zan. An zegon ere Fabro doatsua Xabicr santuarekin batean. Mille-bosteun ta ogei-ta bederatzi'garren urtean Jikastetxe berean sartu zan Loyola'tar Iñaki santua ere ikastera. Xabier'tar Prantziskogandik artu bearko zituen i!kaskiak... Baño Fabro doatsuak eman zizkion. Zergatik ote? Ez da zalla jakitea. Xabier etzan Iñaki'ren asmotakoa. Iñaki'k gazte guztiak berega– natzen zituen; elizkiznnetara eramaten zituen; Jaun– -artzera maiz-xamar eramaten zituen (garai artan etzan ezagutzen onelailoo oiturarik). Iñaki'k bakoitzak bere burua uk.atu ta gurutzea cramaten erakusten zuen. Beti ezpañetan zeuzlrnn Jcsukristoren itzak: «Zertarako dezn munduan aberalsa izatca... jakintsua izatea... mundo guziaren jabe izatca, zure anima galtzen ba-dezu ?». Lenengoz, Prantzisko'k irri egitcn zuen itz auetaz. Mundu ontako aunditasunetan besterik etznen pen– tsatzen... Baño «Zertarako dezn... » itz aiek egunean ta zorrotzago sartzen zitzaizkion biotz barruneraño. Eta bere bailan zion: -Ba ote da mundo ontako aunditasuna jarraitzea baño gauz aundiagorik?... Eta goi-argiak argitu zuen: -Bai, ba-da ori baño gauz aundiagorik: Kristo gure Erregea serbitzea. Ordu e:z:k.eroz, bizitzaz aldatu zan eta erabat J esukristogana biurtu zan. Bakoitzak, dagon tokian, bear dan bezela betc– tzen ha ditu bere egin-bearra.k. aundia izango da Jaungoilroaren ta gizonen aurrean. 66