BCCCAP00000000000000000000227

143- ve se haga en este sentido puede ser evidenteaente nece earia para nosotros, pero nunca lo s la menor. Por ejem- plo, si proponemos el argumento de este modo : a Dios hay que atribuirle lo mAs perfecto ; ahora bien, el engendrar de f un igual es una perfeoción que nade incluye de im- perfecoión ; luego hay que admitirla ea Dios. Aquf tene- mos que la mayor puede pasar oomo oompletamnnte cierta y clara, pero no asf la aoior la cual solo es probable, en cuanto que destruye al parecer - toda instancia legi- tima en oontrario, si bien positivamente no da la dlaridad y necesidad que se requiere 'ara la certeza (60). Lo mis- mo se puede decir de otras razones que suelen aducirse : la menor no logra mAs que probabilidad, nunca positiva cer- teza. Aunque alguno, en efecto, se persuada de quo no hay dificultad verdadera contra la razón alegada por él sin embargo, siempre queda duda razonable , desde el monto en que la proposioión la no es in diatamente evidente. Ni basta decir : no se ve en ello imperfeoción o coatradioión, 60. "Ad oontelationera autem huiue illustrat intelligentia rationis. Probat enim boo ratio per propoeitiones necee- sartas, ita quod aemper necessitas materia eat nobis e- videntisetma, minoria yero necessitas apparet probabilis sima, quod vidatur aliqusliter attingi et aspici °tus necessitas (propone el argumento indicado en el texto y a;ade :)... vero in tantum eat probabilis t quod in seipsa iniplicat destructionem omnis instantias quae con- tra eam fieri potest". Quaeet.de Trinitate, ed. por Joh r liber o Apend. t p.165. - Jobre la vida y actividad cien- va de Pedro Juan de Olivi (Olieul, puede verse D.T.0 Of 82-991. Sus escritos han mido aditados - en parte - prinoipal nte por Jansen en la B.F.S.,a., tom.4-6. riAs de una ves hemos de mencionar su doctrina trinitaria tal opio aparece en algunos textos editados por Sellunaus en la citada obra. Vivió P de Olivi los anos 1248-129

RkJQdWJsaXNoZXIy NDA3MTIz