BCCCAP00000000000000000000225
el examen de la misma nos lo indica con precisión: quia cetera ab ipso. La situación existencial creatural del hombre, su total depen dencia respecto de Dios - precisamente para conservar esta tras cendencia - le están exigiendo este carácter latréutico, glorificador, en el universo. S. Buenaventura lo matiza aún más en un pasaje de las Confe ren cias sobre el Hexaémeron: “Sentiendum est etiarn piissime, quod lila essentia est ori go omnium, ereans omnes res, et quod imrnediate ab ipsa omres res procedunt. Nisi tu sentias, quod totalitas rerum ab ipso procedunt; non sentis de Deo plisime. Plato com mendavit animam suam factori; sed Petrus commendavit animam suarn Creatorí” “. No es sino un reconocimiento intelectivo - afectivo - servicial de nuestra dependencia y la de todas las cosas, del Creador”4. O. 113. Hexaem., coll.9, n.24: y, 376a. La interpretación que hemos dado del pensamiento bonaventuriano sobre el sentire de Deo queda reforzada, además, por algunos textos de sus Conferencias sobre el Hexaémeron en la reportatio editada por De lorme: “Iudicium autem rationis uluminatae est quod de Deo sentien dum est plissime, verissime, optime. Piissime, inquam scilicet quod summa lila prima et altissima essentia sit modo nobiliori quo cogitan potest; modus autem essendi nobilissimus est quod unitas et simplicitas summae essentiae, scllicet Dei, slt in plunibus non multiplicata, non di— versificata, Ita quod excedat unitatem singulanis et simplicitatem univer salís, slcut est unitas divinae naturae in tribus personis. Secundo, mens filustrata de Deo altissimo sentit verissime; verissi mus autem modus est quod sentiatur quod omnia quantum ad totum quod sunt ab ipso sunt, Ita quod in nullo aliquid sit a se ipso et ita quod materiae totalitas sít ab ipso, quia lila natura est origo immedlate orn nia creans et essentiam a se exterius procedentia, ut Plato commendavit anlmam suam suo factori. Petrus commendavit anlrnam suam suo Crea tori, quia omnia gubernat, rectificat, disponit et illustrat...” tHexaem., visio 2, coll.2, nn. 23-25: Ed. Delorme, pp. 123-124). Para el tema de la communis animi conceptio, cfr. Ibid., princ., coli. 2, n.1O, p.24. Es inte resante comparar estos textos bonaventunianos con el sentido que el Corpus Hermeticum da a la pietas. Precisamente se pronuncia también contra aquellos que, pretendiendo salvar su piedad hacia Dios, le niegan el carácter de Creador de todas las cosas. Estos no sólo no salvan su pie dad, sino que cometen la más negra de las impiedades atribuyendo a Dios como cualidad divina la falta de poder sobre las cosas: pensar de este modo es impiedad (cfr. op. cit., t. 1, tract. XIV, n. $ p. 225). 114. “Dico igitur, quod pietas nihil aliud est quam piae, Drimae et summae originis pius sensus, pius affectus et plus farnulatus. Sum murn bonurn non potest haberi nec colli sine pietate. Naturaliter quae libet res tendÍt ad suam originem: lapis deorsum, et ígnis sursum, et fiumina currunt ad mare, arbor continuatur curn radice, et ceterae res contlnuationern habent cum radíce. Deiformis est creatura rationalis, quae potest redire super orlginem suam per memoriam, intelligentiam 42
Made with FlippingBook
RkJQdWJsaXNoZXIy NDA3MTIz