BCCCAP00000000000000000000225
“Est enim certum ipsi comprehendenti, quía cognitio huius ven innata est menti rationali, in quantum tenet rallo nem imaginis, ratíone cuius insertus est sibi naturalis ap petitus et notitia et memoria illius, ad cuius imaginem fac ta est, in quem naturaliter tendit, ut in lib possit beatifi cari” 48 Pero en esta concepción, no es solo el hombre el que procla ma la inmanencia divina en su espíritu, sino que toda la creación se constituye en un himno constante, en una continua y bella sin fonía natural de la presencia de Dios. En ella las diferentes voces de las creaturas contribuyen a la proclamación armoniosa de aquella verdad: “Es. etiam magís certum in comparatione ad rationem pro bantem. Omnes enim creaturae, sive considerentur secun dum proprietates completivas, sive secundum defectivas, fortissimis et altissimis vocibus clamant, Deum esse, quod indigent propter suum defectum et a quo suscipiunt com plementum. Unde secundum maiorem et minorem comple tionem, quam habent, quaedam magnis, quaedam maiori bus, quaedam maxmis vocibus clamant, Deum esse” . b. Breviloqulo El motivo y finalidad del Breviliquio, tal como el mismo Será fico Doctor nos lo indica en el prólogo 0, pueden contribuir a valo 48. Ibid., c: y, 49a. 49. Ibid. En otro contexto 5. Buenaventura admite el puesto de las creaturas en orden al conocimiento humano de Dios: “...si inteilectus noster manuducitur per creaturas ad cognoscendum Deum si est...” (Ibid., q.l, a.2 contra 2 et ad 2: V, 53a et 57a). Igualmente se refiere al modo de dicha presencia de Dios a las creaturas potentialiter, praesentiaZiter et essentialiter (Ibid., q.4, a.1 ad 12: V, 83b); cfr. Ibid., q.6, a.l ad 9: V,, iOla-b. Por último, nos recuerda también los temas del vestigium y de la imago, si bien, desde el punto que nos interesa, en un solo contexto: “Omnis enim creatura vel est ad Dei vestigium tantum, sicut est natura corporalis, vel est ad Dei imaginem, sicut creatura intellectualis” (Ibid., q.1, a.2 c: V, 54b). 50. Refiriéndose al motivo y finalidad del mismo, dice textualmente: “...rogatus a sociis, ut de paupercula scientiola nostra aliquid breve iii summa dicerem de veritate theologiae, eorumque precibus devictus, assen si brevioquium quoddam f acere, in quo summatim non omnia ,sed alt qua magis opportuna ad tenendum breviter tangerentur, addens simul cum lioc rationem aliquam ad intefflgendum, secundum quod occurrebat pro mpore” (Brevil, prol. 6: y, 208b). Sobre esta obra escribe O. Gonzá lez: “Por su carácter de síntesis es esta obra una de las más interesan tes del pensamiento bonaventuriano. Ella constituye el paso del período escolástico al periodo específicamente franciscano, participando así del vigor especulativo de uno y del calor seráfico dei otro” (Misterio trinita rio y existencia humana, p.63). 185
Made with FlippingBook
RkJQdWJsaXNoZXIy NDA3MTIz