BCCCAP00000000000000000000225

causalidad material de creatura alguna, por espiritual o muy su blime que sea67. Dios no comunica algo de su substancia, ni pue de ser forma constitutiva o perfectiva de realidad alguna68. Esta es una idea constantemente repetida en sus escritos 60 El motivo verdaderamente último que propone es el del concepto sublime sobre Dios en alguna de las características fundamentales de su trascendencia: lo impide su simplicidad 70, su perfección omnímoda y su total independencia71. Por este mismo sentido de exigencia de trascendencia se ri ge su pensamiento al afrontar las razones comprobativas del he cho revelado de la creación. El nervio de todas sus argumentacio nes es siempre idéntico: su concepción sobre Dios (absoluta pri midad y suma simplicidad, total independencia respecto de cual quier realidad extradivina...) y concepción sobre la creatura (va. nidad ontológica y radical dependencia respecto de Dios...). Todas ellas pueden quedar encuadradas en la excelente sín tesis de los tundamenta de su Comentario a las Sentencias 72 Por parte de Dios, la producción del mundo en su totalidad es 67. “...Deus enim ad creaturas se habet in ratione efflcientis et formalis et finis; sed nullo modo potest se habere in datione materialis, quantumcumque creatura sit nobills” (II $ent., d.17, a.1, q.1 c: II, 412a) “Deus enim habet rationem triformis causae: originantis exemplantis, fi nientis, nec potest esse pluríbus modis; unde Apostolus: Ex ipso et per ipsum et in ipso sunt omnia” (Hexaem., coli. 16, n. 9: V, 404). Cfr. Breit., p.2, c.1: y, 219a-b; 1 Sent., d.19, p.2, a. un., q.3 ad 2: 1, 316b; d.36; dub. 1 resp.: 1, 630a. 68. “Ad illud quod obilcitur, quod quidquid res habent accipiunt a Deo; dicendum, quod accipiunt ab eo, sicut ab eo qul de nihilo potest aliquid facere, non quia accipiant aliquid, quod slt suae substantiae...” ($cient. Chr., q.3 ad 6: V, 15a). “...si mundum producit, cum non possit ipsum producere de se lpso, necesse est, quod producat ex nihilo” (Bre vil., p.2, c.1: y, 219a-b). “Omnis forma reí creatae est creata; Deus enlm nullius est forma perficiens” (1 $ent., d.17, p.1, a.un. , q.1, f.2: 1, 293a). 69. Cfr. II Sent., d.26, a. un., q.2, f.2: II, 634b; III $ent., d.14, a.2, q.1 ad 1: III, 308a; IV $ent., d.49, a. un., p.1, q.1, f.1: IV-1 l000a; Scient. Chr.. q.5, f.5: Y, 29a. 70. “Lux enim spiritualis, quae Deus est, cum sit simplicissima, non potest esse perfectio rerum diversarum naturarum” (II Sent., d.17, a.1, q.1 ad 6: II, 412b). “Aliqui sumserunt robur erroris, quod boni spiri tus sunt ex Deo materialiter. Respondetur eis, quod hoc erroneum est dicere, quod Deus aliculus sit materia, cum sit simplicissimus” (Conim. lo., c.8: VI, 368-369a). 71. “. . .cum Deus nullius sit pars contitutiva propter suam sum mam perfectionem et absolutionem...” (II $ent., d.17, a.1, q.1 e: II, 411b). “. . .et hoc ratione summae perfectionis, quae est in Deo propter quam non potest esse alicuius pars constitutiva...” (III $ent., d.2, a.2. q.2 ad 4: III, 47b). Cfr. II Sent., d.16, a.1, q.1 ad 6: II, 396b. 72. II Sent., d.1, p.1, a.1, q.1, ff.: II, 14b-15b. 122

RkJQdWJsaXNoZXIy NDA3MTIz