BCCCAP00000000000000000000225
Solo Dios es absolutamente independiente Por lo mismo solo El es verdadera y realmente simple. Todos los demás seres llevan la impronta de dependencia, el aliunde datum, que los hace apar tarse de la simplicidad, de la omnímoda indiferencia y de la infini tud, propias de Dios75. Por fin, la primariedad de Dios justifica en último término el ca rácter reductivo que en S. Buenaventura adquiere más inmediata mente la simplicidad propiamente dicha. El ser absoutamen te primero exige reducción hacia la unidad de todos los ele mentos múltiples más o menos dispersos. Lo que supone una fuer za absolutamente unitiva, que caracteriza exclusivamente a la su- 75. “In omnibus enim, ut dictum est, cadít aliqua differentia et de pendentia: quamvis enim non sint composita, tamen eorum esse depen det a composito, síve compositicne... Omnis enim dependentia facit ip sum quod dependet a summa simplicitate et indifferentla recedere. Solus autem Deus est independens. Omnia autem alia sunt dependentia, sive comparatione ad principia, ex quibus sunt, sive unum principium com ponens complicetur ad aliud, sive esse dependens comparatione ad Deum sive ab Ipso Deo. Nihil autem, quod dependet, est sua dependentia: ideo nihil tale est summe simplex quia omne simpllcissimum est absolutissi mum” (1 Sent., d.8, p.2, a. un., q.2 ad 2.3.4: 1, 169a-b). “Creaturae autem compositae sunt nec vero simplices, quia habent esse mixtum ex actu et potentia, quia habent esse limitatum, et ita in genere et specie per addi tionem contractum, quia habent esse aliunde datum, quia habent esse post Deum unum, a quo deficiunt; et ita cadunt in compositionem” (Ibid., c: 1, 168b). “Sed nullius creaturae, quantumcumque nobilis, potentia est orn nino simplex, quia omnis taus potentia dicit aliquem respectum depen dentiae; nec fundatur in substantia omnino simplici; nec omnino est lndifferens, quia nulla creatura est sua potentia, loquendo essentialiter. Et ideo quia deficit omnis creatura a ratione sumrnae simplicitatis, et in finitatis per consequens” (Ibid., d.43. a. un., q.1 c: 1, 766a). Esta mutua relación entre simplicidad-independencia y sus correlativos composición- dependencia aparecen constantemente relacionados en 5. Buenaventura: “Si igitur creatura, eo ipso quod creatura, aliunde est et ex nihilo, nullo modo potest esse infinita” (1 $ent., d.43, a. un., q.3 c: 1, 772b); “Infinitas per defecturn potest esse in creatura, ut in materia prima, et hoc est irn perfectionis; hoc autem nullatenus est in Creatore. Infinitas autern per excessum non potest simpliciter esse in creatura, quoniam habet esse creaturn et cornpositum et limitatum; Deus autern nihil horum habet, et ideo habet infinitatem, et hoc est summae perfectionis” (Ibid., d.35, a. un., q.5 ad 4: 1, 612b); “...potentia, quanturncumque sit idem, tamen di clt aliquam inclinationem, et ideo dependentlam; et ideo privat simpli citatem, ac per hoc privat infinitatem. In Deo autem non sic...” (Ibid., d.43, a. un., q.1 ad 5: 1, 767b). “Item omnis creatura habet esse datum aliunde, ergo habet esse aliunde acceptum, ergo nula creatura est suum esse, er go in omni creatura est dependentia sive differentia; sed nullum tale sirnpliciter simplex...” (1 $ent., d.$, p.2, a. un., q.2, f.3: 1, 167a). Cfr., ade más de los textos examinados y siguientes en relación a la simplicidad, 1 $ent., d.8, p.2, a. un., q.2, f.3: 1, 167a; Ibid., d.33, a. un., q.1, ad 3: 1; 573b; Ii Sent., d.2, p.1 a.1, q.3, f.3: II, 62a; $ejent. Chr., q.3 ad 21: V, 16b. 90
Made with FlippingBook
RkJQdWJsaXNoZXIy NDA3MTIz