BCCCAP00000000000000000000225

dad, pretendemos, en última ¡nstancia, adentramos en el significa do de la sublimidad trascendente divina, sobre la cual no puede rectamente concebirse otra superior . Por lo que se refiere a la ilación entre los conceptos de simplici dad-infinitud (carácter neto de la deidad trascendente), queda mente justificada en S. Buenaventura: “...quia simplicissimum, eo quod simplicissimum, necesse est esse infinitum” °°. En las Cuestiones disputadas sobre el misterio de la Trinidad ha logrado sintetizar e motivo con notable precisión ‘. En el cuer po de la cuestión matiza las diversas acepciones del término infini to. Precisa que, al tratar de la infinitud en Dios, se refiere a la ne gación de término circa quantitatem virtutis62, que no repugna a la 59. “Slmifiter simplex esse est simpliciter perfectum esse: ergo est quo nihil intelligitur melius...” (Hexaem., coll.5, n.31: V, 3595); “Ideo maximum, quia simpilcissimum” (Itin., c.5, n.7: y, 310a); “...sicut potest intelligi, quod summe simplex sit optimum, íta potest et maximum” (Myst. Trinit., q.4, a.1 c: V, $15. 60. Scient. Chr., q.6 ad 13: y, 365. “...immo necessario sequitur, quod si aliquid est simplicissimum, quod aliquid sit inftnitissimum” (III Sent., d.14, a.1, q.2 c: III, 301a); cfr. Myst. Trinit., q.4, a.1, f.10: y; 795; Ibid., c: y, 81a-b. 61. Cfr. Yyst. Trinit., q.4, a.1: y, 79a-84b. 62. “Inteuigendum igitur, quod infinitum dicitur dupliciter, scilicet privative et negative. Secundum quod dicitur privative, sic privat actum et relinquit aptitudinem; et hoc modo dicitur inftnitum quod est natum finiri, non tamen est finitum, et sic sonat in incompletionem. Secundum quod dicitur negative, sic simpliciter removet finem sive finitatem; sed hoc dupliciter habet intelilgi secundum dupllcem acceptionem ff15. Dici tur enim finis-terminus, ftnis-complementum; et ideo infinitum dicitur dupliciter: vel per abnegationem finis-termini, et hoc dupliciter potest esse secundum duplicem terminum. Est enim terminus secundum quan titatem materialem, et est terminus secundum quantitatem splritualem; prima dicitur quantitas molis, secunda quantitas virtutis. Infinitum igitur per abnegationem termini circa quantltatem molis semper dlcit aliquam incompletionem aliquo modo, vel actu, vel potentia, quia dicit recessum a simplicítate, taUs enim quantitas non simul stat cum simplicitate in eodem et secundum idem, et tale infnitum nunquam est actu, sed solum potentia, actu autem finítum. Infnítum vero per abnegatlonem termini circa quantitatem virtutis non dicit aliquam imperfectionem, sed sum mam perfectionem, quia non repugnat simplicitati, immo non potest esse nisi in summe simplici...” (Ibid., c: y, $Ob-81a). Para el significado pre ciso, de origen agustiniano, de la diferencia entre quantitas molis et qucin titas virtutis, además del contexto citado, cfr. 1 $ent., d.2, a.un. , q.3 e: 1, 555; Ibid., d.17, p.2, a. un., q.2 ad 3: 1, 3125; Ibid.; d.43; a. un., q.2 c: 1, 769b-770a; Ibid., ad 1: 1, 770a; III Sent., d.14, a.1, q.2 c: III, 301a; $cient. Chr., q.6 c: y, 35a; Myst. Trinit., q.4, a.1 ad 4: y, $2a-b; Hexaem., coil. 12, n. 10: V, 386a. — 84

RkJQdWJsaXNoZXIy NDA3MTIz