BCCCAP00000000000000000000225
vaya siempre tan profundamente conectado con los conceptos de períeccion e infinitud Evidentemente el ser que es absolutamente perfecto, purissimum ipsum esse, es simplicísimo. S. Buenaventura expresa esta exigencia de muy diferentes formas ; aunque todas ellas son referidas a una unica jusificacion ultima fundamental to do lo que es compuesto o capaz de composición, incluye en sí ne cesariamente algo de perfectibilidad, de posibilidad ontológica y ésta lleva, a su vez, una defectibilidad radical que es rechazada por el ens nobilissimum La simpflcidad queda, de este modo, considerada como “con ditio spectans ad nobilitatem...” , perfectamente intercambiable, en la dialeccica bonaventuriana con la perfeccion absoluta de Dios Al precisar la perfeccion exclusiva de Dios por esta simplici 56. “Omne perfectissimum est simplicissimum...” (Myst. Trinit., q.3, a.1, f.8: y, 69a; “Omne quod est quidquid habet, est simpllcissimum...” (1 Sent., d.8, p.2, a.un ., q.1, f.2: 1, 165a). Cfr. Myst. Trinit. q.3, a.1, f.7: y, 69a; “un esse nobilissimo debet omnis conditio nobilitatis poni in sum mo...” (1 Sent., d.8, p.2, a. un., q.1, f.3: 1, 165a): “Nullum enim ens est suum esse nisi summe simplex, sicut nullum agens est suum agere nisi summe simplex” (II Sent., d.$, p.1, dub.3 resp.: II, 224b); “...quanto aliquid ad naturam compositionis magis accedit, tanto minus est perfectum; quod enim simplicius est potentius est et perfectius” (Ibid., d.15, a.1, q.2, con tra 3: II, 377a); cfr. Ibid., ad 3: II, 378b; “Deus enim, quia nobilissimum est in fine totius nobilitatis, simul habet ín se omnem perfectionem, ita quod ipse est simplicjssjmum et omnino incorruptibilis; est etiam per fectus et in omnimoda actualitate constitutus” (Ibid., d.18, a.1, q.3 e: II, 442a); “. . .si ergo Deus, cum sit simpllcissimum, est suum esse, immo simpliciter est esse. . .“ (Myst. Trinit., q.5, a.1, f.4: V, 88a); “Ocurrit etiam tibi ut nullo modo iii se habens, nisi quod est ipsum esse, ac per hoc ut cum nullo compositum, sed simplicissimum” (Itin., c.5, n.5: y, 309a); “Similiter simplex esse est simpliciter perfectum esse: ergo est quo nihil intellígitur melius. . .“ (Hexaem., coll.5, n.31: y, 359b); “Est ergo hace consideratio illius esse purissimi; purissimum autem quia simplicissi mum...” (Ibid., coll.20, n.6: y, 426a), etc. 57. “Item, omne perfectissimum est simplicissimum; sed divinum esse est huiusmodi: ergo etc. Minor manifesta est, quia nulla conditio magis est consona divino esse quam perfectio. Maior probatur: quia per fectius est quod ipsum totum et secundum se totum est perfectio, quam íd quod habet in se aliquid perfectibile; sed omne compositum vel com ponibile habet in se aliquid perfectibile: ergo impossibile est, quod, ah quid sit summe perfectum, nisi etiam sit simplicissimum...” (Myst. Trinit., q.3, a.1, f.8: V, 69a); “Ocurrit etiam tibi ut nuhlo modo in se ha bens, nisi quod est ipsum esse, ac per hoc ut cum nulo compositum, sed simplicíssimum. Ocurrit tibi ut nihil habens possibilitatis, quia omne possibile aliquo modo habet aliquid de non-esse, ac per hoc ut summe actualissimum. Ocurrit ut nihil habet defectibihitatis, ac per hoc ut perfectissimum” (Itin., c.5, n.5: y, 309a). 58. “Simphicitas est conditio spectans ad nobihitatem...” (Myst. Trinit., q.3, a.1, f.5: y, 68b); cfr. 1 $ent., d.$, p.2, a.un ., q.1 f.3: 1; 165a; Ibid., q.2 ad 1: 1, 166a, etc. 83
Made with FlippingBook
RkJQdWJsaXNoZXIy NDA3MTIz