BCCCAP00000000000000000000160

3 6 Mancini Can. Magnoni S. R. et U. I. Not. * * * * [CARTA DEL MINISTRO GENERAL A LOS MINISTRO PROVINCIALES' DE FRANCIA, ESPAÑA Y BELGICA (25 julio 1895)] [APCV 0 3 1 /1 9/e; 0332 /7 ] Sub secreto et pro norma Moderatorum. Adm. RR. PP. Provincialibus Galliae, Hispaniae et Belgii. Adm. Reverendi Patres, Gravissimum officii nostri debitum et Christi charitas qua omnes et singulos harum Provinciarum Alumnos prosequimur urget nos, ut una cum adnexo decreto Supremae Congr. S. R. et U. Inquisitionis, breves aliquas considerationes et praes- criptiones nostras vobis transmittamus. Exagitationes vob is notissimae, quibus nonnuili sacerdotes hod ie extra Ordinem constituti, vestras Provincias ultimis liisce annis conturbarunt, principaliter et primario defluxisse censendae sunt e falsis quibusdam opinionibus et principiis, quibus sub fucato praetextu perfectionis saraphicae subvertitur notio hierarchicae subjectionis, promovetur pestis pernitiosa spiritus privati subditorum, et humiliori- bus fratribus vanitatis et superbiae stimulus additur. Ubi talibus indulgentur principiis et opinionibus incredibiles enascuntur abe- rrationes: Superiores verbis et factis inverecunde tractantur, uti tractari solent ab eo- rum adversariis in publicis ephemeridibus homines politici hodiem i; eorum acta et gesta impudenter discutiuntur; irrisiones, despectus, murmurationes, malitiosae in­ sinuationes et interpretationes contra sinceritatem, justitiam, probitatem et dignita­ tem praelatorum grassantur; jura obedientae coartan tur, et subditi fiunt quasi judices propriae subjectionis, quam non semel denegare verentur; despensationum ob mali- tiam teinporum a S. Sede concessarum causae, limites, usus, et modus non prudenti Praelatorum judicio relinquuntur, sed arbitrio subditorum, quibus vindicatur jus non obaediendi in rebus virtute dispensationum praescriptis. Consectaria hujusmodi observationum sunt: ruina charitatis monasticae; extin- tio sensuum amoris filialis et reverentiae erga proprios Praelatos; clandestinae ma- chinationes contra mandata et auctoritatem Praelatorum; gradualis sed fatalis immi- nutio aestimationis et venerationis proprii Ordinis; ac tandem ommissio totalis spiri­ tus religiosi, obstinatio et offuscatio mentis in malo sub specie boni, et reditus ad sae- culares vanitates. Quibus addendum est spiritus petulantiae et audatiae in fratribus laicis et junioribus, quorum proprium ornamentum et propriae vocationis tutamen habetur in simplcitate et humilitate seraphicae subjectionis. Et nunc quidem gratias Deo agimus quam maximas quod haecce pestis vitae seraphicae minitans paucissimorum tantum ánimos occupavit. Attamen anteactae perturbationes necnon gravissimum S. Sedes monitum, quo Superiores, a discolis tanquam injusti innocentiae oppresores calumniad, remissius egisse seu cum nimia et haud laudabili benignitate dicuntur, vigilantiores et in errantium correctione fir- miores nos facere debent. Quapropter, omnibus mature perpensis, virtute s. obedien- tiae mandamus atque jubemus quae sequuntur: