BCCAP000000000000012ELEC

88 rozwijać żywotność naszego charyzmatu dla skutecznego świadectwa apostolskiego i z pożytkiem dla życia Zakonu. 7. Kustodia jest częścią Zakonu, w której bracia, posłani do posługi Kościołom i ich pasterzom w dziele ewangelizacji, stopniowo rozwijają obecność życia konsekrowanego poprzez dążenie do implantatio Ordinis. Jest ona zarządzana przez kustosza, który ma władzę zwyczajną zastępczą. 8. Lokalna wspólnota braterska jest tworzona przez grupę co najmniej trzech braci profesów, którzy mieszkają w domu prawnie ustanowionym, i jest zarządzana przez przełożonego lokalnego, czyli gwardiana. 9. Minister generalny, za zgodą swej rady, może zadecydować, że jakaś braterska wspólnota lokalna będzie zależna bezpośrednio od niego i, jeśli przypadek tego wymaga, będzie miała własny statut. Podobnie może on zadecydować, że jakaś braterska wspólnota lokalna będzie zależna bezpośrednio od konferencji przełożonych wyższych i będzie miała własny statut. 10. Wszystko, co w tych Konstytucjach powiedziane jest o prowincjach, odnosi się także do kustodii, z wyłączeniem sytuacji, w których coś innego wynika z natury rzeczy lub z tekstu i kontekstu. Nr 119 1. Do ministra generalnego, za zgodą jego rady, należy decyzja o ustanowieniu, połączeniu, rozdzieleniu, modyfikacji lub zniesieniu okręgów, z zachowaniem wymogów prawa, po konsultacji z konferencją przełożonych wyższych, z ministrami i radami, odpowiednimi dla stron zainteresowanych. 2. Po podjęciu decyzji o erygowaniu nowego okręgu minister generalny, po konsultacji z zainteresowanymi braćmi o ślubach wieczystych, za zgodą swej rady mianuje ministra i radnych tego okręgu. Następnie określa skład pierwszej kapituły. Ta kapituła, która nie jest kapitułą wyborczą, musi być sprawowana przed upływem jednego roku od erygowania nowego okręgu. 3. Minister generalny, wraz ze swą radą, niech zwróci szczególną uwagę na okręgi o silnej tendencji schyłkowej, sięgając po instrumenty przewidziane w naszym prawodawstwie dla zapewnienia braterskiej obecności na danym terytorium. Nr 120 1. Kanoniczne erygowanie domu z zachowaniem wymogów prawa należy do ministra prowincjalnego, za zgodą jego rady i po uprzedniej zgodzie kapituły. W