BCCAP000000000000012ELEC

84 Nr 112 1. Nasze życie powinno odpowiadać ewangelicznemu nakazowi pokuty, przeto niech będzie proste i oszczędne we wszystkim, jak to przystoi ubogim. 2. Pomni na mękę Jezusa, za przykładem świętego Franciszka i naszych świętych, umartwienie praktykujmy także dobrowolnie, chętnie ograniczając się w jedzeniu, w piciu i w rozrywkach, tak aby wszystko świadczyło o naszym stanie wygnańców i pielgrzymów. 3. Jednakże ministrowie i gwardiani, zobowiązani do troski o rzeczy konieczne, nade wszystko dla chorych, niech mają na uwadze przykazanie miłości bliźniego oraz przykład świętego Franciszka. Nr 113 1. Bolejąc w sercu z powodu grzechów własnych, jak też innych ludzi, oraz pragnąc postępować w nowości życia, podejmujmy dzieła pokutne, dostosowując je jednak do odmiennych typów mentalności, zależnie od czasu i miejsca. 2. Z miłością i w prawdzie starajmy się praktykować napomnienie braterskie, którego nauczył nas Jezus. 3. W świetle Ewangelii pytajmy siebie, indywidualnie i wspólnotowo, nade wszystko na kapitule domowej, o nasz styl życia i o nasze wybory; niech zawsze będą one wyrazem drogi wspólnotowego nawrócenia. Nr 114 1. Poprzez sakrament pokuty i pojednania, za sprawą Ducha Świętego, który jest odpuszczeniem grzechów, doświadczając dobrodziejstw śmierci i zmartwychwstania Chrystusa, uczestniczymy głębiej w Eucharystii i w misterium Kościoła. 2. W tym sakramencie nie tylko poszczególni bracia, lecz także wspólnota braci zostaje oczyszczona i uzdrowiona, aby przywrócić jedność ze Zbawicielem i zarazem pojednanie z Kościołem. 3. Oczyszczeni i odnowieni przez sakramenty Kościoła, zostajemy także umocnieni w zobowiązaniu wierności naszej formie życia. 4. Miejmy przeto wielki szacunek dla sakramentu pojednania i często z niego korzystajmy. Pojednani z Bogiem, usiłujmy szerzyć Jego miłość pośród siebie poprzez wzajemne przebaczenie i troskę o braterskie pojednanie.