BCCAP000000000000012ELEC

79 niech staną się braterskimi ośrodkami spotkania i aktywności dla tych wszystkich duchownych i świeckich, którzy chcą iść śladami Chrystusa za przewodem świętego Franciszka. Nr 103 1. Idąc za przykładem świętego Franciszka, który matkę każdego brata nazywał matką swoją i wszystkich braci, wypełniajmy nasze powinności szacunku i rodzinnej zażyłości wobec wszystkich naszych rodziców, krewnych, dobrodziejów, współpracowników i wobec tych, którzy należą do naszej rodziny duchowej. Polecajmy ich Bogu w naszych modlitwach, także wspólnotowych. 2. Ewentualne potrzeby duchowe lub materialne rodziny pochodzenia brata niech będą brane pod uwagę z miłością i dyskrecją, w dialogu ze wspólnotą. 3. Miejmy braterski szacunek także wobec braci, którzy porzucają życie zakonne. Ministrowie niech traktują ich ze sprawiedliwością i ewangeliczną miłością. Nr 104 1. Chrystus, sam będąc na ziemi pielgrzymem, na Sądzie Ostatecznym powie do tych po swej prawej stronie: „Byłem przybyszem, a przyjęliście mnie”. 2. Także święty Franciszek chciał, aby podejmować z życzliwością każdego, kto przybywa do naszych domów. Przyjmujmy przeto z największą miłością wszystkich, zwłaszcza strapionych i nieszczęśliwych, pomagając im w ich potrzebach. 3. Ponadto ci, którzy zależnie od okoliczności mogą być goszczeni w naszych domach, szczególnie kapłani i zakonnicy, niech będą traktowani przez wspólnotę braterską z wszelką uprzejmością. Artykuł II: Życie braci w świecie Nr 105 1. Święty Franciszek, ciesząc się niezmiernie światem stworzonym i odkupionym, czuł się związany węzłem braterstwa nie tylko z ludźmi, ale też ze wszystkimi stworzeniami, jak to on sam wyśpiewał we wspaniałym uniesieniu w Pieśni słonecznej. 2. Oświeceni tą jego wrażliwością, podziwiajmy dzieła stworzenia, których Chrystus jest początkiem i końcem, chrońmy je w ich integralności oraz używajmy z szacunkiem i oszczędnie zasobów matki ziemi.