BCCAP000000000000012ELEC

73 bratniej, starając się być dla siebie, jak i dla wszystkich, przykładem cnót, a także opanowując własne namiętności i złe skłonności. 3. Postępujmy w pokorze, aby uczyć się, jak być braćmi, zawsze przeniknięci duchem wzajemnego zrozumienia i szczerego szacunku. Pielęgnujmy dialog między sobą, z zaufaniem dzieląc się własnymi doświadczeniami i wyjawiając swe potrzeby. 4. Szczególne zobowiązanie spoczywa na kapitule domowej, która jest uprzywilejowanym narzędziem ukazywania natury naszego życia w komunii braterskiej i sprzyjania jego wzrostowi. W niej dobrze wyraża się posłuszeństwo z miłości, które charakteryzuje naszą wspólnotę braterską. Dzięki niej bracia trwają w posłudze jeden drugiemu, ożywia się ich kreatywność, a dary każdego stają się pożyteczne dla wszystkich. Nr 90 1. Z racji na to samo powołanie wszyscy bracia są równi. Zatem zgodnie z Regułą, Testamentem i pierwotnym zwyczajem kapucynów wszyscy bez różnicy nazywajmy się braćmi. 2. Pierwszeństwo, konieczne dla posługiwania wspólnocie braterskiej, jest związane z aktualnie sprawowanymi obowiązkami i urzędami. 3. W wymiarze całego Zakonu, prowincji i braterskiej wspólnoty domowej wszystkie urzędy oraz posługi muszą być dostępne dla wszystkich braci, z uwzględnieniem jednak aktów, które wymagają święceń kapłańskich. 4. Wszyscy, wedle darów udzielonych każdemu, niech pomagają sobie nawzajem, także w posługach, które muszą być codziennie wykonywane w naszych domach. Nr 91 1. Starajmy się troszczyć o to, aby w naszych wspólnotach braterskich różnice wieku sprzyjały zgodzie i wzajemnemu uzupełnianiu się. 2. Braciom w podeszłym wieku należy okazywać gesty miłości troskliwej i wdzięcznej. 3. Młodsi niech darzą należnym szacunkiem braci bardziej dojrzałych wiekiem i niech chętnie korzystają z ich doświadczenia. Natomiast starsi ze swej strony niech przyjmują nowe i zdrowe formy życia i działania. A jedni i drudzy niech się nawzajem ubogacają.