BCCAP000000000000012ELEC

68 8. Czerpiąc z nauki społecznej Kościoła, starajmy się, aby zawsze była chroniona godność pracowników i samej pracy. Bądźmy przy tym zatroskani szczególnie o tych, którym nie udaje się znaleźć zatrudnienia. Nr 79 1. Praca jest podstawowym środkiem naszego utrzymania, jak też praktykowania miłości bliźniego. 2. A zatem każdy z nas niech przyczynia się do pomnażania talentów otrzymanych od Boga i – zależnie od uwarunkowań wieku oraz zdrowia – niech bez zastrzeżeń i radośnie angażuje swe siły dla dobra wspólnoty braterskiej, a także na rzecz solidarności wobec ubogich, z którymi powinniśmy chętnie dzielić owoce naszej pracy. 3. Praca poszczególnych braci niech będzie wyrazem całej wspólnoty braterskiej i niech ukazuje komunię wspólnotowych celów. Przeto niech bracia podejmują oraz realizują swe zadania po stosownym rozeznaniu we wspólnocie i z błogosławieństwem posłuszeństwa, tak aby praca zawsze była wykonywana z mandatu wspólnoty braterskiej. 4. Niech bracia nie przywłaszczają sobie swej pracy, lecz niech oddają się jej z otwartością na potrzeby wspólnoty domowej, swego okręgu i całego Zakonu, i niech zawsze będą gotowi do bycia w drodze. Nr 80 1. Wystrzegajmy się, aby nie czynić z pracy celu ostatecznego ani też nie przywiązywać się do niej w sposób nieuporządkowany, tak aby nie wygasł w nas duch modlitwy i pobożności, któremu wszystkie inne rzeczy powinny służyć. 2. Unikajmy zatem nadmiernej aktywności, która zagraża zjednoczeniu z Bogiem, dezorientuje nas, utrudnia życie braterskie i przeszkadza w formacji ciągłej. 3. Podobnie też, jak święty Franciszek, miejmy na uwadze napomnienie Apostoła: „Kto nie chce pracować, niech też nie je”. Unikajmy przeto lenistwa, które wykorzystuje pracę innych, prowokuje letniość w życiu duchowym i czyni nas opieszałymi na niwie Pańskiej. 4. Z miłością zatem kierujmy wszystkie nasze intencje i nasze wysiłki do Boga, a jednocząc się w celebracji eucharystycznej z ofiarą Chrystusa, poświęcajmy Ojcu trudy i owoce naszej codziennej pracy.