BCCAP000000000000012ELEC

66 Nr 77 1. Wezwani na ewangeliczną drogę ubóstwa, uczmy się cierpieć niedostatki za przykładem Chrystusa i pomni na świętego Franciszka, który chciał być tak ubogi, aby – pozbawiony wszelkich rzeczy i wolny od przywiązań serca – powierzyć się Ojcu, który troszczy się o nas. 2. Nie chciejmy więc należeć do grona tych fałszywych ubogich, którzy kochają być ubogimi, pod warunkiem jednak, że niczego im nie brakuje. 3. Rozważajmy tę prawdę, że ubóstwo ewangeliczne i jego doskonałość polegają w istocie na pełnej dyspozycyjności wobec Boga i wobec ludzi. 4. Nie przywiązujmy się zatem nieuporządkowanym uczuciem do dóbr doczesnych, lecz używajmy tego świata tak, jakbyśmy go nie używali, i w pochwale i dziękczynieniu zwracajmy wszystkie dobra Panu Bogu, najwyższemu i największemu, który jest całym naszym bogactwem w pełni wystarczającym.