BCCAP000000000000012ELEC

61 Artykuł II: Ubóstwo w odniesieniu do dóbr i pieniędzy Nr 66 1. Zachowujmy ubóstwo, które przyrzekliśmy, pomni na intencje i słowa świętego Franciszka: „Bracia niech niczego sobie nie przywłaszczają, ani domu, ani ziemi, ani żadnej innej rzeczy”. 2. Używajmy dóbr doczesnych dla potrzeb życia, apostolatu i miłości bliźniego, zwłaszcza wobec ubogich. 3. Przeto jako pielgrzymi i obcy na tym świecie, będąc w drodze do ziemi żyjących, służmy Panu w ubóstwie i pokorze. Nr 67 1. Jako dzieci odwiecznego Ojca, porzuciwszy wszelkie niespokojne zatroskanie, złóżmy naszą ufność w Bożej Opatrzności i powierzmy się jej nieskończonej dobroci. 2. Nie róbmy zatem nadmiernych zapasów dóbr, nawet tych koniecznych do życia. 3. O środki i dotacje potrzebne do życia i do apostolatu starajmy się nade wszystko przez naszą pracę. 4. Gdyby natomiast ich zabrakło, udajmy się z ufnością do stołu Pańskiego, zgodnie ze wskazaniami Kościoła powszechnego i lokalnego. Prosząc ludzi o jałmużnę, dawajmy im świadectwo braterstwa, minoritas, ubóstwa i franciszkańskiej radości. Nr 68 1. Święty Franciszek, zgodnie ze swym charyzmatem ubóstwa i minoritas w Kościele, polecił braciom, aby w żaden sposób nie przyjmowali pieniędzy, jako że są one znakiem bogactwa, rodzą niebezpieczeństwo chciwości i panowania w świecie. 2.Ponieważ jednak – z uwagi na zmienione warunki czasu – używanie pieniędzy stało się konieczne, bracia, chcąc wypełnić wolę Serafickiego Ojca, niech używają pieniędzy wyłącznie jako zwykłego środka wymiany i życia społecznego, koniecznego także dla ubogich, a przy tym zgodnie z normami naszego prawa własnego. Nr 69 1. Ministrowie i gwardiani, którzy na mocy swego urzędu mają obowiązek troskliwie dbać o potrzeby braci, niech używają pieniędzy na potrzeby życia, dzieł apostolskich oraz miłości bliźniego.