BCCAP000000000000012ELEC

54 szczególną pobożnością – zwłaszcza poprzez kult liturgiczny, modlitwę Anioł Pański i różaniec – Maryję Matkę Boga i Dziewicę poczętą bez grzechu, córkę i służebnicę Ojca, matkę Syna i oblubienicę Ducha Świętego, uczynioną Kościołem, jak wyraził to święty Franciszek, a także popierajmy pobożność maryjną wśród ludu. Maryja jest wszakże naszą matką i orędowniczką, patronką naszego Zakonu, uczestniczką ubóstwa i męki swego Syna oraz – jak wskazuje doświadczenie – drogą do osiągnięcia ducha Chrystusa ubogiego i ukrzyżowanego. 7. Jednocześnie, zgodnie ze starożytną tradycją, czcijmy pobożnie świętego Józefa, wiernego oblubieńca Dziewicy Maryi, opiekuna naszego Odkupiciela i pokornego pracownika. 8. Kultywujmy i popierajmy, według lokalnych zwyczajów, nabożeństwo do świętego Ojca Franciszka, wzoru braci mniejszych, do świętej Klary oraz do świętych, zwłaszcza kapucyńskich, zwracając uwagę, aby taki kult był zawsze zgodny z duchem świętej Liturgii. Nr 53 1. W Liturgii Bóg sam wychodzi nam na spotkanie ze swoim słowem i mówi do nas. My zaś, modląc się Jego własnymi słowami zaczerpniętymi z Pisma świętego, odpowiadamy Mu ufnie otwartym sercem. 2. Ponieważ nasza konsekracja rodzi się i jest budowana przez słowo Boże, idąc za przykładem świętego Franciszka, kultywujmy wielką zażyłość ze słowem, abyśmy postępowali w doświadczeniu Boga i stawali się ewangelicznie przejrzyści dla Kościoła i dla świata. 3. Każdego dnia przeznaczajmy dostateczną ilość czasu na modlitewną lekturę Pisma świętego i umacniajmy prawdziwą pobożność także poprzez inne książki duchowe. 4. Starajmy się też karmić nasze życie ewangeliczne we wspólnocie braterskiej, znajdując czas na dzielenie się słowem Bożym i pozwalając, aby ono przemawiało do nas. 5. Aby mieć zawsze przed oczyma duszy drogę i życie, które ślubowaliśmy, w każdym okręgu należy ustanowić zasady wspólnotowej lektury Pisma świętego, Reguły, Testamentu i Konstytucji, jak też wspólnotowego odnawiania profesji.