BCCAP000000000000012ELEC

51 melodykę głosu, ile raczej na nasz wewnętrzny udział, aby głos współbrzmiał z naszym duchem, a nasz duch z Bogiem. 7. Jeśli idzie o ryt, bracia niech dostosują się do przepisów wydanych przez kompetentną władzę kościelną dla regionu, w którym się znajdują. Nr 48 1. W pełni świadomie i aktywnie bierzmy udział w Eucharystii, która jest źródłem życia Kościoła oraz korzeniem, fundamentem i sercem naszego życia braterskiego. Sprawujmy misterium paschalne Jezusa Chrystusa aż do chwili Jego przyjścia, niczego nie zachowując dla siebie, aby nas całych przyjął Ten, który cały nam się oddaje. 2. Aby stało się bardziej oczywiste, że w łamaniu chleba eucharystycznego jesteśmy wyniesieni do komunii z Chrystusem oraz między sobą, aby więc uwypuklić jedność ofiary, kapłaństwa i wspólnoty braterskiej, niech we wszystkich naszych domach codziennie będzie sprawowana Msza święta wspólnoty braterskiej. Gdyby nie było to możliwe, należy często celebrować Eucharystię z udziałem wszystkich braci. 3. Eucharystia, w której pod konsekrowanymi postaciami jest dla nas obecny sam Pan Jezus Chrystus, niech będzie przechowywana w naszych kaplicach i kościołach w miejscu i na sposób jak najbardziej godny. 4. Za przykładem świętego Franciszka, z wiarą, pokornym szacunkiem i pobożnością, adorujmy Jezusa Chrystusa obecnego w Eucharystii. Razem z Nim ofiarujmy Ojcu przez Ducha Świętego nas samych i nasze działania, i przed Nim – duchowym centrum wspólnoty braterskiej – często pozostawajmy na żarliwej modlitwie. Nr 49 1. Liturgia godzin, przedłużająca na kolejne godziny dnia łaskę Eucharystii, jest modlitwą Chrystusa, który jednoczy ze sobą Kościół w uwielbieniu i błagalnym wstawiennictwie, jakie On nieustannie kieruje do Ojca dla dobra wszystkich ludzi. 2. Sprawujmy godnie Liturgię godzin, do której Kościół nas zobowiązuje na mocy naszej profesji, aby mieć udział w odwiecznym hymnie uwielbienia, sprowadzonym na ziemię przez Słowo Wcielone, i abyśmy jednoczyli się z głosem Kościoła, który mówi do Chrystusa Oblubieńca, odczuwając przedsmak chwały, jaka nieprzerwanie rozbrzmiewa przed tronem Boga i Baranka.